راﻫﻜﺎرﻫﺎي ﺑﻬﺴﺎزي اﺗﺼﺎل تیر به ستون
اﺗﺼﺎﻻت و رﻓﺘﺎر آﻧﻬﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﻲ در رﻓﺘﺎر ﻛﻠﻲ ﺳﺎزهﻫﺎى ﻗﺎب ﺧﻤﺸﻲ اﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﺑﺤﺮاﻧﻲﺗﺮﻳﻦ ﻧﺎﺣﻴﻪ در ﻗﺎبﻫﺎى ﺧﻤﺸﻲ ﺑﺮاى ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎى ﻟﺮزه اى، ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻄﻮر ﻛﻠﻲ ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻋﺪم ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻛﺎﻓﻲ از رﻓﺘﺎر اﺗﺼﺎﻻت ﺧﻤﺸﻲ، آﺳﻴﺐﻫﺎى اﻳﺠﺎد ﺷﺪه در ﺳﺎزهﻫﺎى ﺧﻤﺸﻲ از ﺿﻌﻒ در ﻃﺮاﺣﻲ ﻳﺎ اﺟﺮاى اﺗﺼﺎﻻت آﻧﻬﺎ ﻧﺎﺷﻲ ﻣﻲﺷﻮد.
ﺷﻜﺴﺖﻫﺎى ﺗﺮد ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﻧﺸﺪه اﺗﺼﺎﻻت ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻴﺮ و ﺳﺘﻮن در اﺛﺮ زﻟﺰﻟﻪ، ﺑﻄﻮر ﺟﺪى روش ﻫﺎى ﻃﺮاﺣﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ را زﻳﺮ ﺳﻮال ﺑﺮده و اﻳﻦ ﺧﻮد ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى اﺗﺼﺎﻻتﺧﺼﻮﺻﺎً ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﻟﺮزهاى آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
مطلب مرتبط: برش ستون بتنی ، روش ها و نکات ایمنی
در ﺳﻴﺴﺘﻢﻫﺎى ﺑﺎرﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﻲ، اﺗﺼﺎﻻت و اﺟﺰاى آن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اى ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى داراى ﺳﺨﺘﻲ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﻫﻨﺪﺳﻪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺎ ﻋﻤﻠﻜﺮد ارﺗﺠﺎﻋﻲ اﺟﺰاى ﺧﻮد، ﺷﺮاﻳﻂ ﻻزم ﺑﺮاى رﻓﺘﺎر ﻏﻴﺮ ارﺗﺠﺎﻋﻲ ﭼﺮﺧﻪاى ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎ را ﻓﺮاﻫﻢ و ﭘﻴﻮﺳﺘﮕﻲ ﻣﺴﻴﺮ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر را ﻧﻴﺰ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاى ﻛﻪ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮ (ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ) در دو ﺳﺮ ﺗﻴﺮ و ﺧﺎرج از ﻣﺤﺪوده اﺗﺼﺎل ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن واﻗﻊ ﺷﻮد. ﺣﺪاﻗﻞ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ از ﺑﺮ ﺳﺘﻮن 0.5db و ﺣﺪاﻛﺜﺮ 1.5db ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ(ﺷﻜﻞ ذیل).
در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در آﻳﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎى ﻃﺮاﺣﻲ، اﺗﺼﺎﻻت ﻛﻨﺘﺮل ﺷﻮﻧﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮو در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻧﻬﺎ ﻃﺒﻖ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﺷﻜﻞ ذیل ﻃﻮرى در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺷﺮاﻳﻂ وﻗﻮع ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ را در ﻓﺎﺻﻠﻪاى از ﺑﺮ ﺳﺘﻮن ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ. در آﻳﻴﻦﻧﺎﻣﻪﻫﺎى ﺑﻬﺴﺎزى، ﺑﻌﻀﻲ از اﺗﺼﺎﻻت و ﻳﺎ اﺟﺰاى آﻧﻬﺎ ﭼﻪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻛﻨﺘﺮل و ﭼﻪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﻬﺴﺎزى ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻛﻨﺘﺮل ﺷﻮﻧﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻐﻴﻴﺮﺷﻜﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﺷﻜﻞ- ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﺤﻞ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ در ﺗﻴﺮ و ﻓﺎﺻﻠﻪ آن از ﺑﺮ ﺳﺘﻮن
ﺑﺪون ﺷﻚ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى اﺗﺼﺎﻻت از ﻣﺮاﺣﻞ ﭘﻴﭽﻴﺪه روشﻫﺎى ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ساختمان ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﻼﻗﻲ ﺗﻌﺪادى از ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﺎزهاى اﺳﺖ و در زﻟﺰﻟﻪ داراى ﺗﻨﺶ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. از اﻳﻦ رو ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺠﺎى ﺗﻘﻮﻳﺖ اﺗﺼﺎل در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ از راﻫﻜﺎرﻫﺎى ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎرﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮدن ﺑﺎدﺑﻨﺪ، دﻳﻮار ﺑﺮﺷﻲ و … اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. اﻳﻦ راﻫﻜﺎرﻫﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻟﻨﮕﺮﻫﺎى ﻣﻮﺟﻮد در اﺗﺼﺎل ﻣﻲﮔﺮدد. اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺨﺼﻮص در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎى ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
در ﻃﻲ ﺳﺎلﻫﺎى ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻓﺮاواﻧﻲ روى اﺗﺼﺎﻻت ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻛﺎرﻫﺎى آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺪلﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﺑﺎرﮔﺬارى دﻳﻨﺎﻣﻴﻜﻲ ﺗﺎ ﺣﺼﻮل ﻣﻨﺤﻨﻲﻫﺎى ﭼﺮﺧﻪاى و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺪل ﻫﺎى ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ و اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎى ﻋﺪدى ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮاى ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎى ﻣﻘﺎوﻣﺖ، ﭘﺎﻳﺪارى و ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮى اﺗﺼﺎﻻت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻮع ﺳﺎزه (ﺑﺘﻨﻲ ﻳﺎ ﻓﻮﻻدى) و ﻣﻌﺎﻳﺐ اﺗﺼﺎل ﻫﺎى آن، روشﻫﺎى ﻣﺘﻌﺪدى ﺑﺮاى ﺑﻬﺴﺎزى اﺗﺼﺎل وﺟﻮد دارد ﻛﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.
اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺘﻨﻰ
در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎى ﺑﺎ ﻗﺎب ﺧﻤﺸﻲ، اﺗﺼﺎل ﺻﻠﺐ ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﻲ ﺑﺎرﺑﺮى ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺳﺎزه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺴﺎرات وارده ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع ﻗﺎبﻫﺎ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن رخ ﻣﻲدﻫﺪ. در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت و در ﻧﺘﻴﺠﻪ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞﻫﺎى آﻳﻴﻦﻧﺎﻣﻪاى در اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺪود ﺑﻮد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻬﻨﺪﺳﻴﻦ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎت اﻳﻦ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد را ﻣﻠﺰم ﺑﻪ رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻃﻮل ﻣﻬﺎرى ﻛﺸﺸﻲ ﺑﺮاى ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻣﻨﻔﻲ ﺗﻴﺮ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺳﺨﺖ در آرﻣﺎﺗﻮرﺑﻨﺪى ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل و اﺟﺮاى ﺿﻌﻴﻒ آن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻲ رﻓﺘﺎر اﻳﻦ ﺟﺰء ﺳﺎزهاى ﺷﺪه اﺳﺖ.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مقاوم سازی ستون و راهکار های آن اینجا کیلک کنید.
آﺳﻴﺐﻫﺎي اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺘﻨﻰ
در ﺑﺴﻴﺎرى از زﻟﺰﻟﻪﻫﺎ ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ در ﺗﻴﺮ و ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺳﺘﻮن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲﮔﺮدد ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺮك در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﻖ ﺗﻴﺮ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. ﮔﺴﺘﺮش ﺧﺮاﺑﻲ ﺗﻴﺮ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺳﺘﻮن ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺴﺘﺮش ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻴﻠﮕﺮد ﺗﺎ داﺧﻞ اﺗﺼﺎل و ﻛﺎﻫﺶ ﻃﻮل ﻣﻬﺎرى در ﻣﻴﻠﮕﺮد ﺗﺤﺖ ﺑﺎر ﻋﺮﺿﻲ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻟﻐﺰش ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى اﻓﻘﻲ در اﺗﺼﺎل ﻣﻲﮔﺮدد. در اﺗﺼﺎﻻت ﻣﻴﺎﻧﻲ، ﺗﻴـﺮ ﻣـﺴﻠﺢ در دو ﻃـﺮف ﺳـﺘﻮن ﺗﺤـﺖ ﺗـﻨﺶ ﻫـﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ (ﻓﺸﺎرى و ﻛﺸﺸﻲ) ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاى اﺗﺼﺎل ﺑﻬﺘﺮ ﺗﻴﺮ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ، دﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮى ﻧﻤﻮد.
ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ در ﺷﻜﻞ ذیل ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷﻮد، ﺧﺮاﺑﻲ اﺗﺼﺎل ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﻲ ﻛﻠﻲ ﺳﺎزه ﻣﻲ ﺷﻮد و اﻳﻦ ﺧﻮد ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى اﺗﺼﺎﻻتﺧﺼﻮﺻﺎً ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﻟﺮزهاى آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
آﺳﻴﺐﻫﺎى وارد ﺑﺮ اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺘﻨﻲ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪى ﻣﻲﺷﻮد:
- ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ
- ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻠﮕﺮد ﻃﻮﻟﻲ ﺳﺘﻮن
- ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻠﮕﺮد ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴﺮ
- وﺟﻮد درز ﺳﺮد (اﺟﺮاﻳﻲ) در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل
- ﺑﺮون ﻣﺤﻮرى اﺗﺼﺎل ﺗﻴﺮ و ﺳﺘﻮن
ﻛﻤﺒﻮد ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻨﻔﻲ ﻛﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ اﻳﺮادات، ﻋﻠﺖ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪن آﻧﻬﺎ و ﻧﻤﻮﻧﻪ اى از اﻳﻦ ﻧﻮع ﺧﺮاﺑﻲﻫﺎ در اﺛﺮ زﻟﺰﻟﻪﻫﺎى ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺷﺎره ﻣﻲﮔﺮدد.
1- ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻰ ﺑﺮﺷﻰ اﺗﺼﺎل
ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻰ ﺑﺮﺷﻰ در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺘﻮن در ﺑﺮ اﺗﺼﺎل ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻰ ﺑﺮﺷﻰ در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺗﻴﺮ در ﺑﺮ اﺗﺼﺎل ﺷﻜﻞ -ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻰ ﺑﺮﺷﻰ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل
ﻋﺪم وﺟﻮد ﺗﻨﮓ ﻫﺎى ﻛﺎﻓﻲ و ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻴﺮ ﻳﺎ ﺳﺘﻮن در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﺮ اﺗﺼﺎل، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ اﺗﺼﺎل ﻣﻲ ﮔﺮدد. ﻧﻤﻮﻧﻪاى از ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ اﺗﺼﺎل در ﺷﻜﻞ ٢-٦-٦ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
٢- ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎي ﻃﻮﻟﻰ ﺳﺘﻮن در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل
ﻋﺪم وﺟﻮد ﺗﻨﮓ ﻫﺎى ﻛﺎﻓﻲ و ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻴﺮ ﻳﺎ ﺳﺘﻮن در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﺮ اﺗﺼﺎل، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ اﺗﺼﺎل ﻣﻲ ﮔﺮدد. ﻧﻤﻮﻧﻪاى از ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ اﺗﺼﺎل در ﺷﻜﻞ ٢-٦-٦ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺷﻜﻞ – ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎي ﻃﻮﻟﻰ ﺳﺘﻮن در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل
٢- ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎي ﻃﻮﻟﻰ ﺳﺘﻮن در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل
در اﺗﺼﺎﻟﻲ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴﺮ ﺑﺎ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺳﺘﻮن و ﻳﺎ ﺗﻨﮓﻫﺎى ﻣﻨﺎﺳﺐ دورﮔﻴﺮى ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﺎﻧﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮد. ﻧﻤﻮﻧﻪاى از ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴﺮ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل در ﺷﻜﻞ ٢-٦-٨ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺷﻜﻞ – ﻛﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎي ﻃﻮﻟﻰ ﺗﻴﺮ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل
در اﺗﺼﺎﻻت ﻫﻤﻮاره ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺻﺎف و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﺟﺮا ﺷﻮﻧﺪ، زﻳﺮا ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺧﻤﻴﺪه، ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﻓﺸﺎرى را ﻧﺪارﻧﺪ. ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴﺮ در ﺷﻜﻞ ٢-٦-٩ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴﺮ
ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴﺮ
4- وﺟﻮد درز ﺳﺮد در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل
وﺟﻮد درز اﻧﻘﻄﺎع (ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻧﺤﻮه اﺟﺮا) در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﻲ اﺗﺼﺎل و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺧﺮاﺑﻲ ﺳﺎزه ﻣﻲ ﮔﺮدد. در ﺗﺮاز ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل وﺟﻮد درز اﻧﻘﻄﺎع در آن ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد اﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻮل ﻣﻬﺎرى ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ و ﺧﻢﻫﺎى اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ آن ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺻﺤﻴﺤﻲ رﻋﺎﻳﺖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ اى از ﺧﺮاﺑﻲ ﺳﺎزه ﺑﻪ ﻋﻠﺖ وﺟﻮد درز اﻧﻘﻄﺎع در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل در ﺗﺮاز ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در ﺷﻜﻞ ذیل ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺷﻜﻞ- وﺟﻮد درز ﺳﺮد در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل
٥- ﺑﺮون ﻣﺤﻮري اﻣﺘﺪاد ﺗﻴﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﺘﺪاد ﺳﺘﻮن
ﺑﺮون ﻣﺤﻮرى اﻣﺘﺪاد ﺗﻴﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﺘﺪاد ﺳﺘﻮن، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﭘﻴﭽﺶ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ ﺧﺮاﺑﻲ اﺗﺼﺎل در اﺛﺮ زﻟﺰﻟﻪ ﻣﻲﮔﺮدد. ﻧﻤﻮﻧﻪاى از اﻳﻦ ﻧﻮع ﺧﺮاﺑﻲ در ﺷﻜﻞ ٢-٦-١١ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
٦- ﻛﻤﺒﻮد ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎي ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻨﻔﻰ
ﺷﻜﻞ – ﺑﺮون ﻣﺤﻮري اﻣﺘﺪاد ﺗﻴﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﺘﺪاد ﺳﺘﻮن
ﻛﻤﺒﻮد ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ در اﺗﺼﺎﻻت، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﻲ ﻛﺎﻣﻞ اﺗﺼﺎل در اﺛﺮ ﺑﺎرﻫﺎى ﻟـﺮزهاى و در ﻧﺘﻴﺠـﻪ ﺗﺨﺮﻳـﺐ ﻛﺎﻣـﻞ ﺳـﺎزه ﻣﻲﺷﻮد. ﺣﺘﻲ ﻛﻤﺒﻮد ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﻣﻨﻔﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ آﺳﻴﺐ اﺗﺼﺎل ﺗﺤﺖ ﺑﺎرﻫﺎى ﺛﻘﻠﻲ ﮔﺮدد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮارد ﻋﻨﻮان ﺷﺪه ﺑﻪ ﺟﺮأت ﻣﻲﺗﻮان ادﻋﺎ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ آﺳﻴﺐ اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺘﻨﻲ در اﺛﺮ ﻛﻤﺒﻮد ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪاى از ﺗﺨﺮﻳﺐ اﺗـﺼﺎل در اﺛـﺮ
ﻛﻤﺒﻮد ﻣﻴﻠﮕﺮد ﻃﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻛﻠﻲ ﺳﺎزه ﺷﺪه در ﺷﻜﻞ زﻳﺮ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲﺷـﻮد ﻛﻤﺒـﻮد ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺘﻦ در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﺪاﻳﻲ ﻛﺎﻣﻞ اﻋﻀﺎى اﺗﺼﺎل از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﻲﮔﺮدد (ﺷﻜﻞ ذیل ).
ﺷﻜﻞ – ﺗﺨﺮﻳﺐ اﺗﺼﺎل در اﺛﺮ ﻛﻤﺒﻮد ﻣﻴﻠﮕﺮد ﻃﻮﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻛﻠﻰ ﺳﺎزه ﺷﺪه اﺳﺖ
مقاوم سازی و تقویت اتصال تیر به ستون :
هنگام وقوع زلزله، اتصال تیر به ستون در سازه های قاب خمشی بتن مسلح دچار تنش های زیادی می شود. اغلب اوقات بر اثر این تنش ها،گره اتصال دچارآسیب شده و بعضاً گسیخته می شود. گسیخته شدن گره اتصال می تواند باعث خرابی و فرو ریزش کل ساختمان گردد. با توجه به این مسئله در سالهای اخیر بیشتر آیین نامه های لرزه ای توجه خاصی به گره اتصال تیر به ستون معطوف داشته اند. در آیین نامه های طراحی لرزه ای ، فلسفه طراحی ، بر مبنایی استوار است که آسیب در اتصال تیر به ستون، ایجاد نشود و یا آخرین قسمتی در ساختمان باشد که دچار آسیب می شود. چون بعد از زلزله ترمیم اتصال آسیب دیده مشکل است و گره اتصال باید توانایی انتقال نیروهای ثقلی اعمال شده بر تیر را به ستون داشته باشد تا سازه بتواند پس از زلزله سرپا بماند. با توجه به این مطالب طراحی و تقویت گره اتصال از مهمترین قسمتهای سازه می باشد.
1 – با استفاده از مرمت موضعی :
ﺗﺰرﻳﻖ ﭼﺴﺐ اﭘﻮﻛﺴﻲ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺮاى ﺗﻌﻤﻴﺮ ﺗﺮكﻫﺎى ﺑﺎ ﻋﺮض ﻛﻢ ﺑﻜـﺎر ﺑـﺮد که آسیب دیدگی جدی بتن و کمانش آرماتور طولی پیش نیامده باشد. در اﻳـﻦ روش ﻫـﻴﭻ ﺗﺨﺮﻳﺒـﻲ در ﺑـﺘﻦ اﻳﺠـﺎد ﻧﻤﻲﺷﻮد. اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ روش ﺑﺮاى ﺑﺘﻦ آﺳﻴﺐ دﻳﺪه ﻛﺎرﺑﺮد ﻧﺪارد. در اﻳﻦ روش ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺮك ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه در ﺑﺘﻦ راﻛﺎﻣﻼً ﺑﺎ روش ﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨـﺪ دﻣﻴﺪن ﻫﻮا در ﺗﺮك ﭘﺎك ﻧﻤﻮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﺰرﻳﻖ ﭼﺴﺐ ﺗﺮك را ﭘﺮ ﻧﻤﻮد.
2 – با استفاده از ژاکت بتنی:
روكش بتني بايد به گونه اي اجرا گردد كه كليه اعضاي اتصال به صورت يكپارچه عمل نمايد . عموماً اين روش زماني بكار مي رود كه هم تي ر و هم ستون اتصال مستعد ترك خوردگي باشند . براي اتصال مناسب بين بتن قديم و جديد و همچنين براي جوش نمودن ميلگردهاي جديد و موجود بايد قسمت پوشش بتني ميلگردها را تخريب نمود . ضخامت مناسبي براي روكش بتني در نظر گرفته شود تا كليه ميلگردهاي طولي تير و ستون و همچني ن تنگ ها را در بر گيرد . در استفاده از اين روش بكارگيري خاموت ها با فاصله مناسب بسيار حائز اهميت مي باشد.
ميلگردهاي قائم و افقي و خامو ت ها بايد به گونه اي تعبيه شوند كه محدودة مسلح شده اي در اتصال بوجود آيد . در طراحي اتصال، محصور شدن اتصال توسط اعضايي كه عمود بر صفحه نيروهاي مورد نظر هستند، نقش بسيار مهمي را ايفا مي نمايد.
ﺷﻜﻞ- اﺟﺮاي روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ ﺗﻨﻬﺎ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل
روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎم وﺟﻪ ﺗﻴﺮﻫﺎ و ﺳﺘﻮنﻫﺎى ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل را در ﺑﺮﮔﻴﺮد. ﺗﻨﮓﻫﺎى اﻓﻘﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز را ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻗﺎﺋﻢ ﻋﺮﺿﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻨﮕﻬﺎى ﻋﺮﺿﻲ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. در اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ روش، روﻛـﺶ ﺑﺘﻨـﻲ ﻫﻤـﻮاره ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻄﺢ روﻳﻲ دال را ﻧﻴﺰ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ
در ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺘﻮن ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮده و ﻳﺎ ﺿﺎﺑﻄﻪ ﺳﺘﻮن ﻗﻮى، ﺗﻴﺮ ﺿﻌﻴﻒ در اﺗﺼﺎل رﻋﺎﻳﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺳﺘﻮن ﺑﺎ روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ و اﻣﺘﺪاد آن ﺗﺎ روى اﺗﺼﺎل ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻜﻞ ذیل ﺳﺘﻮن و اﺗﺼﺎل را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﻮد. در اﻳﻦ روش ﺑﺎ ﺳﻮراخ ﻧﻤﻮدن ﺗﻴﺮﻫﺎى ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﺑﺮﺷﻲ از داﺧﻞ ﺗﻴﺮﻫﺎ ﻋﺒﻮر داده ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ.
در ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎت اﺗﺼﺎل و اﻋﻀﺎى ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ آن ﺑﺴﻴﺎر ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮده و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺮكﻫﺎى ﻋﻤﻴﻘـﻲ در اﺗـﺼﺎل دﻳـﺪه ﺷـﻮد، ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ در اﻃﺮاف ﺗﻴﺮ و ﺳﺘﻮن ﻣﻨﺘﻬـﻲ ﺑـﻪ اﺗـﺼﺎل و ﻧﻴـﺰ ﺧـﻮد اﺗـﺼﺎل اﺟـﺮا ﮔـﺮدد (ﺷـﻜﻞ ذیل). در اﻳـﻦ روش ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى اﺿﺎﻓﻲ از اﺗﺼﺎل ﻋﺒﻮر داده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. از ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎى اﻓﻘﻲ و ﻗﺎﺋﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاى ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد. در ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ و ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻴﺮ، ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎى اﻓﻘﻲ ﺳﺘﻮن در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪﻫﺎى ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ.
ﺷﻜﻞ – اﺟﺮاي روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ ﺗﻨﻬﺎ در ﺳﺘﻮن
در اﺗﺼﺎﻻت ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻧﻴﺮوﻫﺎ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ در اﺗﺼﺎل ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﻮد (ﺷـﻜﻞ ٢-٦-٢٣).
ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى اﻓﻘﻲ و ﻋﻤﻮدى اﺿﺎﻓﻲ ﺗﻴﺮ و ﺳﺘﻮن ﺑﺎﻳﺪ در داﺧﻞ اﺗﺼﺎل ﻧﻔﻮذ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺷﺒﻜﻪ ﺟﻮش ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺷـﻜﻞ ٢-٦-٢٣ در دو ﺳﻤﺖ اﺗﺼﺎل ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﻮد. ﺷﺒﻜﻪ ﺟﻮﺷﻲ را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺟﻮش ﺑﻪ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى اﺻﻠﻲ ﻣﺘﺼﻞ ﻧﻤﻮد. در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻲﺗﻮان آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﻣﻴﺨﭽﻪ ﺑﻪ ﺑﺘﻦ ﻣﺘﺼﻞ ﻧﻤﻮد. ﺧﺎﻣﻮتﻫﺎى ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﺻﻼح رﻓﺘﺎر اﺗﺼﺎل ﻣﻲﮔﺮدد.
ﺷﻜﻞ اﺟﺮاي روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻰ در اﻃﺮاف اﺗﺼﺎل ﺧﺎرﺟﻰ (اداﻣﻪ)
3- روﻛﺶ ﻓﻮﻻدي (ورق ﻓﻮﻻدي ﻣﺴﻠﺢ ﻛﻨﻨﺪه)
اﺳﺘﻔﺎده از ورق ﻓﻮﻻدى ﻣﺴﻠﺢ ﻛﻨﻨﺪه روﺷﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻣـﻲﺗـﻮان ﺑـﺪون اﻓـﺰاﻳﺶ اﺑﻌـﺎد اﺗـﺼﺎل، ﻣﻘﺎوﻣـﺖ آن را اﻓﺰاﻳﺶ داد. در روش اﺳﺘﻔﺎده از ورق ﻓﻮﻻدى ﻣﺴﻠﺢ ﻛﻨﻨﺪه ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺗـﺼﺎل ﺗـﺄﺛﻴﺮ ﺑـﺴﺰاﻳﻲ ﺑـﺮ ﻣﻴـﺰان اﻓـﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣـﺖ اﺗـﺼﺎل دارد(ﺷﻜﻞ ٢-٦-٢٤).
ورق ﻓﻮﻻدى ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ ﭼﺴﺐ اﭘﻮﻛﺴﻲ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﻮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ انکر ﺑـﻪ اﺗـﺼﺎل ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮدد. ﭼﺴﺐ ﻳﺎ ﮔﺮوت اﭘﻮﻛﺴﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻄﻮح ﻧﺎﻫﻤﻮار اﺗﺼﺎل را ﻧﻴﺰ اﺻﻼح ﻧﻤﺎﻳـﺪ. ﺣـﺪاﻗﻞ ﺿـﺨﺎﻣﺖ ورق ﺗﻘﻮﻳـﺖ ٤ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘـﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻗﺒﻞ از اﻧﺠﺎم ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻓﻮق ﺿﺮورﻳﺴﺖ ﻛﻪ اﺗﺼﺎل ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻣﺮﻣﺖ ﺷﻮد. ورقﻫﺎى ﻓﻮﻻدى ﻣﺴﻠﺢﻛﻨﻨﺪه ﺿﻌﻒﻫﺎى ﻋﻤﺪة ﺳﺎزهﻫﺎى ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﻳﻌﻨﻲ ﻓﻘﺪان ﻣﻴﻠﮕﺮد ﺑﺮﺷﻲ ﻛﺎﻓﻲ و ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻣﺤﺼﻮر ﻛﻨﻨﺪه ﻫﺴﺘﻪ ﺑﺘﻨﻲ را ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲ دﻫﺪ.
ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻬﺴﺎزى ﻟﺮزه اى اﺗﺼﺎﻻت ﻛﻨﺎرى و ﻣﻴﺎﻧﻲ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻣﻲﺗﻮان از روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ورقﻫﺎى ﻓـﻮﻻدى ﻣﺴﻠﺢ ﻛﻨﻨﺪه را در ﻛﻠﻴﺔ وﺟﻮه ﺗﻴﺮ و ﺳﺘﻮن ﺑﻜﺎر ﺑﺮد و آﻧﻬﺎ راﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً و ﻳﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺒﺸﻲ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﻮش ﻧﻤﻮد (ﺷﻜﻞ ذیل).
ﺷﻜﻞ – روشﻫﺎي ﺑﻬﺴﺎزي اﺗﺼﺎﻻت ﻛﻨﺎري
در ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﺘﻮن ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮده و ﻳﺎ ﺿﺎﺑﻄﻪ ﺳﺘﻮن ﻗﻮى، ﺗﻴﺮ ﺿﻌﻴﻒ در اﺗﺼﺎل رﻋﺎﻳﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺳﺘﻮن ﺑﺎ روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى و اﻣﺘﺪاد آن ﺗﺎ روى اﺗﺼﺎل ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻜﻞ ذیل ﺳﺘﻮن و اﺗﺼﺎل را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﻮد. در اﻳﻦ روش ﺑﺎ ﺳﻮراخ ﻧﻤﻮدن ﺗﻴﺮﻫﺎى ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﺑﺮﺷﻲ از داﺧﻞ ﺗﻴﺮﻫﺎ ﻋﺒﻮر داده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
ﺑﺮاى ﻣﻜﺎنﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در آﻧﻬﺎ ﺧﻮردﮔﻲ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ زﻳﺎد اﺳﺖ، در ﺻﻮرﺗﻲ ﻣﻲﺗﻮان از روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد ﻛﻪ اﺑﺘﺪا ﺑﺎ اﻧﺠﺎم آزﻣﺎﻳﺶﻫﺎﻳﻲ ﺧﺎص ﻣﻴﺰان ﺧﻮردﮔﻲ ﻓﻮﻻد را اﻧﺪازهﮔﻴﺮى ﻧﻤﻮده و در ﺻﻮرت ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮدن ﻣﻴﺰان ﺧـﻮردﮔﻲ از روادارىﻫـﺎى ﻣﺠـﺎز، اﻳـﻦ روش را ﺑﻜﺎر ﺑﺮد.
ﺷﻜﻞ – اﺟﺮاي روﻛﺶ ﻓﻮﻻدي ﺗﻨﻬﺎ در ﺳﺘﻮن
روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى را ﺑﺎ ورقﻫﺎى ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮان اﺟﺮا ﻧﻤﻮد. در اﻳﻦ روش ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﻛﺸﺸﻲ و ﻓﺸﺎرى ﺑﺎلﻫﺎى ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ و ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ورق ﻫﺎى ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن اﻧﺘﻘﺎل داده ﻣﻲ ﺷﻮد. رﻋﺎﻳﺖ ﺟﺰﺋﻴﺎت اﺟﺮاﻳﻲ در اﻳﻦ روش ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ و روش اﺟﺮاى آن ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪاى از ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺑﺎ ورق ﻛﻨﺎرى در ﺷﻜﻞ ذیل ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺷﻜﻞ – ﻣﻘﺎومﺳﺎزي اﺗﺼﺎل ﺑﺎ ورق ﻛﻨﺎري
روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى را ﺑﺎ ورقﻫﺎىﻧﻤﻮدﻣﻮﺟﺪار ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮان اﺟﺮا . اﺗـﺼﺎﻻت ﺿـﻌﻴﻒ ﺗﻮﺳـﻂ ورقﻫـﺎى ﻓـﻮﻻدى ﻣﻮﺟـﺪار روﻛـﺶ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻴﻦ ورق و ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ ﺑﺎ ﮔﺮوت ﻣﻨﺒﺴﻂ ﺷﻮﻧﺪه ﭘﺮ ﻣﻲﺷﻮد. روﻛﺶ را ﻣﻲﺗﻮان ﺑـﺮ روى ﺳـﺘﻮن و اﺗـﺼﺎل اﺟـﺮا ﻧﻤﻮد، وﻟﻲ ﺑﺮاى اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺗﻴﺮ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ روﻛﺶ را ﺗﺎ روى ﺗﻴﺮ ﻧﻴـﺰ اﻣﺘـﺪاد داد. ورق ﻓـﻮﻻدى ﻣﻮﺟـﺪار در ﺑﺮاﺑـﺮ ﺑﺎرﻫـﺎى ﺳﻴﻜﻠﻲ رﻓﺘﺎر ﺑﻬﺘﺮى ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ورقﻫﺎى ﻣﺴﻄﺢ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ.
٤- مقاوم سازی با frp در اتصال تیر به ستون
ﺑﺎ ﻣﺤﺼﻮر ﻧﻤﻮدن اﻋﻀﺎى اﺗﺼﺎل ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ FRP ﻣﻲﺗﻮان ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻲ اﺗﺼﺎل را اﻓﺰاﻳﺶ داد. ﺑـﻪ ﻋﻠﺖ دورﮔﻴﺮى، ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮى اﻳﻦ روش ﻣﻴﺰان ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮى اﺗﺼﺎل را ﻧﻴﺰ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ روش ﻣﻲﺗﻮان ﺑـﺪون اﻓـﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد اﺗﺼﺎل، ﻣﻘﺎوﻣﺖ آن را اﻓﺰاﻳﺶ داد. اﺳﺘﻔﺎده از FRP ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روﻛﺶ ﻓﻮﻻدى ارﺟـﺢ اﺳـﺖ، زﻳـﺮا FRP ﺑـﺮ ﺧـﻼف ﻓـﻮﻻد دﭼـﺎر ﻣﻲﺧﻮردﮔﻲ ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮردﮔﻲ اﺳﻴﺪﻫﺎ، ﺑﺎزﻫﺎ و ﻣﻮاد ﻣﻬﺎﺟﻢ ﻣﺸﺎﺑﻪ در داﻣﻨﻪ وﺳﻴﻌﻲ از دﻣﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ. در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢﻫﺎى ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺧﻮردﮔﻲ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ و آﻣﺎده ﻛﺮدن ﺳﻄﻮح اﻋﻀﺎ ﻗﺒﻞ از ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن ﺻـﻔﺤﺎت FRP و ﻧﮕﻬـﺪارى از آﻧﻬـﺎ ﺑﻌـﺪ از ﻧﺼﺐ، آﺳﺎنﺗﺮ از ﺻﻔﺤﺎت ﻓﻮﻻدى اﺳﺖ. ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ روش ﺑﺮ ﺧﻼف روش ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺑﺎ روﻛﺶ ﺑﺘﻨﻲ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ اﺑﻌﺎد اﺗﺼﺎل و ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﭘﺮ ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ.
در ﺻﻮرﺗﻴﻜﻪ FRP اﻧﺘﻬﺎى اﻋﻀﺎى ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل (ﺗﻴﺮ وﺳﺘﻮن) را ﻣﺤﺼﻮر ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺑﺮﺷﻲ در ﻣﺤﺪوده ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳـﺘﻴﻚ ﺗﻴـﺮ و ﺳﺘﻮن ﺻﻮرت ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد وﻟﻲ ﻫﺴﺘﻪ اﺗﺼﺎل از ﻟﺤﺎظ ﺑﺮﺷﻲ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﻲﮔﺮدد و در ﺻﻮرﺗﻴﻜﻪ FRP ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻤﺸﻲ در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻟﻨﮕﺮ ﻣﻨﻔﻲ
(ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﺗﻴﺮ) ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ( ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ FRP در ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ از ﻳﻚ ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ دﻳﮕﺮ از ﻃﺮﻳﻖ اﺗﺼﺎل ﻋﺒﻮر ﻧﻤﻲﻧﻤﺎﻳﺪ، ﺑﻠﻜﻪ از روى ﺗﻴﺮ ﺑﻪ روى ﺳﺘﻮن ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد) ﻋﻤﻼ ﻣﻬﺎر ﻧﻴﺮوى ﻛﺸﺸﻲ در ﻣﺤﺪوده اﺗﺼﺎل اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲﮔﺮدد ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴـﺮى ﻣـﻲ ﮔـﺮدد ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻴﺮ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل ﺑﺎ اﻳﻦ روش ﻧﻴﺰ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ و اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﮔﻴﺮدارى در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل اﺗﻔﺎق ﻧﻤﻲاﻓﺘﺪ.
ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راه ﺣﻞ ﺑﺮاى دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﻫﺴﺘﻪ اﺗﺼﺎل، ﺑﻜﺎر ﮔﻴﺮى ﻣﻬﺎرﻫﺎى اﻟﻴﺎﻓﻲ در داﺧﻞ ﺳﻮراخ ﻫﺎى رﻳـﺰ اﻳﺠـﺎد ﺷـﺪه درون اﺗـﺼﺎل، ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻛﻪ ﻟﻨﮕﺮ در ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺗﺼﺎل ﻣﻨﻔﻲ اﺳﺖ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺪار ﻟﻨﮕﺮ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل رخ ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻧﻮارﻫﺎ ﻳﺎ ﺻﻔﺤﺎت FRP را ﻛﻪ ﺑﺮاى ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺑﺮوى ﺗﻴﺮ و ﺳﺘﻮن ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل و ﻳﺎ ﻗﺒﻞ از آن ﻗﻄـﻊ ﻛـﺮد ﺑﻠﻜـﻪ ﺑﺎﻳـﺪ ﻧﻮارﻫﺎى FRP را ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ در اﻧﺘﻬﺎى اﺗﺼﺎل ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﻛﺮد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻘـﺎومﺳـﺎزى و ﺷـﻜﻞ ﺗﻴـﺮ و ﺳـﺘﻮن، ﻃﺮﺣﻬـﺎى
ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ ﺑﺮاى ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى اﻧﺘﻬﺎى FRP در اﺗﺼﺎﻻت ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺑﺪﻟﻴﻞ وﺟﻮد ﻓﻮﻻد داﺧﻠﻲ در ﻣﻘﻄﻊ اﺗﺼﺎل، اﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﻛﻪ ﻋﺮض ﻧـﻮار FRP ﻛـﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ در ﺳﻮراﺧﻬﺎى اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻴﻦ دو ﻣﻴﻠﮕﺮد داﺧﻞ دﻳﻮار ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. اﻏﻠﺐ آزﻣﺎﻳﺸﺎت اﻧﺠﺎم ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺑﺮوى ﻣﺪﻟﻬﺎﻳﻲ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺷـﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻮرت اﻧﺘﻬﺎى FRP ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺧﻮﺑﻲ دارد ﺳـﻮراﺧﻬﺎى اﻳﺠـﺎد ﺷﺪه را ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺲ از ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ FRPﻣﺠﺪداً، ﺑﺎ ﻣﻼت اﭘﻮﻛﺴﻲ ﭘﺮ ﻛﺮد. ﺑﺮاى ﭘﺮ ﻛﺮدن اﻳﻦ ﺳﻮراﺧﻬﺎ ﻣﻼت ﺳـﻴﻤﺎن ﻣﻨﺎﺳـﺐ ﻧﻴـﺴﺖ
زﻳﺮا اﻓﺖ ﺳﻴﻤﺎن ﺳﺒﺐ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﻣﻲﮔﺮدد.
ﺷﻜﻞ – ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺗﻴﭗ اﺳﺘﻔﺎده از FRP در ﻣﻘﺎومﺳﺎزي اﺗﺼﺎﻻت
ﺷﻜﻞ- ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺗﻴﭗ اﺳﺘﻔﺎده از FRP در ﻣﻘﺎومﺳﺎزي اﺗﺼﺎﻻت
– اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻨﮓ ﺧﺎرﺟﻰ ﺑﺮاي اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻰ اﺗﺼﺎﻻت
ﭘﺲ از آﻧﻜﻪ اﻳﺮادات ﺗﺮكﻫﺎى ﺳﻄﺤﻲ ﺑﺎ ﺗﺰرﻳﻖ ﭼﺴﺐ اﭘﻮﻛﺴﻲ ﺑﺮ ﻃﺮف ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦﻛﺎﻣﻼً ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺪ، اﺗﺼﺎل ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻨﮓﻫﺎى ﺧﺎرﺟﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ، ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻲﺷﻮد. ﭘﺲ از اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺗﺼﺎل ﺑﺎ ﺷﺒﻜﻪاى از ﻣﻔﺘﻮلﻫﺎى ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻮش ﺷﺪه ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﺪه و ﺑﺘﻦ ﭘﺎﺷﻲ ﻣﻲﺷﻮد. وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭼﻬﺎر ﺗﻴﺮ ﺑﻪ اﺗﺼﺎل وارد ﻣﻲﺷﻮد اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻨﮓ در دو ﻃﺮف ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ زﻳﺮا ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻋﺒﻮر از اﺗﺼﺎل ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻨﮓ ﺧﺎرﺟﻲ در ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﺑﺮاى ﺑﺎرﻫﺎى ﻟﺮزهاى ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ زﻳﺮا اﻳﻦ
ﺗﻨﮓﻫﺎ ﻛﺸﺸﻲ ﻛﺎر ﻛﺮده و ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻴﺮوى ﻓﺸﺎرى را ﻧﺪارﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪاى از ﺗﻨﮓ ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺮاى اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ
ﺑﺮﺷﻲ اﺗﺼﺎﻻت در ﺷﻜﻞ ذیل ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ
ﺷﻜﻞ – ﺑﻬﺴﺎزي ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻰ اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻨﮓ ﺧﺎرﺟﻰ در ﻳﻚ و ﻳﺎ دو ﺟﻬﺖ
