مقاوم سازی تیر های بتنی

 

مقاوم سازی تیرها

مثاوم سازی تیر ها نیز از روش های مقاوم سازی ساختمان میباشد.ﺗﻴﺮﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﺼﻮرت اﻓﻘﻲ و ﻳﺎ ﺷﻴﺒﺪار در ﺳﺎزه ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺑﺎرﻫﺎى ﻗﺎﺋﻢ وارده ﺑﺮ ﻣﺤﻮر ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.در ﺳﺎزهﻫﺎى ﺑﺎ ﻗﺎب ﺧﻤﺸﻲ، ﺗﻴﺮﻫﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎرﻫﺎى ﺛﻘﻠﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎرﻫﺎى ﺟﺎﻧﺒﻲ ﻧﺎﺷﻲ از زﻟﺰﻟﻪ را ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. مقاوم سازی تیرها یکی از چند تا راه مقاوم سازی ساختمان ها میباشد.

در زﻟﺰﻟﻪﻫﺎى ﺷﺪﻳﺪ ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و ﻣﻔﺼﻞﻫﺎى ﺧﻤﻴﺮى ﺧﻤﺸﻲ و ﺑﺮﺷﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻴﺮﻫﺎ و ﻳﺎ ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎ ﻣﻨﺘﻘـﻞ ﺷـﻮﻧﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ﻫﻤﻮاره ﺗﻴﺮ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺷﺪه ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻗﻮﻳﺘﺮ از ﺳﺘﻮن ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ آن ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﻌﺎﻳﺐ ﺗﻴﺮﻫﺎ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻃﺮاﺣﻲ ﻧﺎدرﺳﺖ، ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻧﺎﻗﺺ، ﺳﺎﺧﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻛﻴﻔﻴﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

تیرها دو گروه میلگرد دارند که عبارتند از :

• میلگردهای طولی و تقویتی که در طول تیر قرار می گیرند؛
• خاموتها و تنگ ها که به شکل عمودی در طول تیر قرار می گیرند.

تیرها بطور کلی دچار دو نوع شکست می شوند که عبارتند از :

ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻤﺸﻰ

اﮔﺮ دو اﻧﺘﻬﺎى ﺻﻔﺤﻪ FRP ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻬﺎر ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﻴﺮ وﻗﺘﻲ ﺗﺤﺖ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﺧﻤﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد دﭼﺎر ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP (ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻛﺸﺶ ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﻤﺶ) ﺷﻮد (ﺣﺎﻟﺖ اﻟﻒ) و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺘﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻓﺸﺎرى ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻴﺮ ﺧﺮد ﮔﺮدد (ﺣﺎﻟﺖ ب).

ﻋﻤﻮﻣﺎً ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻛﺸﺸﻲ ﺻﻔﺤﻪ FRP ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﺟﺎرى ﺷﺪن ﻓﻮﻻد ﻛﺸﺸﻲ داﺧﻞ ﺑﺘﻦ رخ ﻣﻲ دﻫﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺪﻟﻴﻞ زﻳﺎد ﺑﻮدن ﻣﻘﺪار ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ (ﻛﺎور) وﻗﺘﻲ FRP دﭼﺎر ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻛﺸﺸﻲ ﺷﻮد، ﻫﻨﻮز ﻓﻮﻻد ﺑﻪ ﺣﺪ ﺟﺎرى ﺷﺪن ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻄﻮر ﻛﻠﻲ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﻛﺎﻫﺶ ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮى دو ﭘﻴﺎﻣﺪ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ﺗﻴﺮﻫﺎى ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﮔﺮ از ﻣﻘﺎدﻳﺮ زﻳﺎد FRP ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد، ﺷﻜﺴﺖ در اﺛﺮ ﺧﺮد ﺷﺪن ﺑﺘﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻓﺸﺎرى ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣﻘﺪار ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮى ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

 

مطلب مرتبط: همه چیز درباره مقاوم سازی با FRP

 

ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺮﺷﻰ

ﺗﻴﺮ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ﺷﺪه ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺮد و ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ در اﺛﺮ ﺑﺮش دﭼﺎر ﺷﻜﺴﺖ ﺷﻮد. در ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻴﺮﻫﺎى ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﻓﻘﻂ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎى ﺧﻤﺸﻲ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ و اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ در آﻧﻬﺎ دﻳﺪه ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻜﺴﺖ در اﺛﺮ ﺑﺮش ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻬﺪﻳﺪى ﺟﺪى ﺑﺮاى اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻴﺮﻫﺎى ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺗﻴﺮ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﺑﺮﺷﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻨﺪ و ﻧﻮار FRP ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻪ وﺟﻪ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ ﺳﻬﻢ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪﻛﻲ در ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﺑﺮﺷﻲ دارد.

ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺑﺮﺷﻲ ﺗﻴﺮﻫﺎى ﺑﺘﻨﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻮازات ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ﺧﻤﺸﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد ﺗﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﻣﺎﻧﻊ از اراﺋﻪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻴﺮ ﻧﮕﺮدد و ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻤﺸﻲ (ﺗﺤﺖ اﺛﺮ ﺧﻤﺶ) ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺮﺳﺪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻴﺮﻫﺎى ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﺑﺎ FRP ﺗﺮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺗﻴﺮ رﻓﺘﺎر ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮﺗﺮى از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ. مقاوم سازی تیرهای بتنی باعث دوام بیشتر ساختمان ها میشود.

ﺷﻜﺴﺖ در ﺣﺎﻟﺖ ﻛﻨﺪه ﺷﺪن اﻧﺘﻬﺎي ﻧﻮار ﻣﻘﺎوم ﻛﻨﻨﺪه

در بعضی از موارد با وجود مقاوم سازی تیرها، ﺗﻴﺮ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺷﺪه در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻤﺶ وﻗﺘﻲ ﺗﺤﺖ ﺑﺎرﮔﺬارى ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮﺳﺪ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دﭼﺎر ﺷﻜﺴﺖ زودرس ﻧﺎﺷﻲ از ﻛﻨﺪه ﺷﺪن ﺻﻔﺤﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه از ﺑﺘﻦ ﮔﺮدد. ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎى ﻋﻤﻠﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻣﺘﺪاولﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺪا ﺷﺪن ﺻﻔﺤﻪ از ﺑﺘﻦ، ﻛﻨﺪه ﺷﺪن ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻳﺎ در اﻧﺘﻬﺎى ﺻﻔﺤﻪ و ﻳﺎ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ اﻧﺘﻬﺎ رخ ﻣﻲدﻫﺪ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺟﺪا ﺷﺪن ﺻﻔﺤﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ از ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻲﮔﺮدد.

ﺟﺪا ﺷﺪن و ﻛﻨﺪه ﺷﺪن ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ

اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺘﺪاولﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻜﺴﺖ زودرس اﺳﺖ و ﺑﺪﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﺬﻛﻮر دور از ﺳﻄﺢ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ ﺑﺘﻦ و FRP رخ ﻣﻲدﻫﺪ، ﻧﻤﻲﺗﻮان آن را دﻗﻴﻘﺎً ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪ. اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺗﻨﺶﻫﺎ در اﻧﺘﻬﺎى ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻘﺎومﻛﻨﻨﺪه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﺻﻄﻼح »ﺟﺪا ﺷﺪن ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ« در ﻇﺎﻫﺮ دﻗﻴﻖﺗﺮﻳﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ از اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻛﻨﺪه ﺷﺪن ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ در اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻜﺴﺖﻫﺎ ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺑﺮوز ﺗﺮك ﺧﻮردﮔﻲ در اﻧﺘﻬﺎى ﺻﻔﺤﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه و ﻳﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻲ آن، ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺗﻨﺶﻫﺎى ﺑﺮﺷﻲ و ﻧﺮﻣﺎل ﻧﺎﺷﻲ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻘﺎومﻛﻨﻨﺪه رخ ﻣﻲدﻫﺪ. وﻗﺘﻲ ﺗﺮك در ﺑﺘﻦ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ اﻧﺘﻬﺎى ﺻﻔﺤﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه، ﺷﻜﻞ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد، رﺷﺪ آن ﺗﺮك ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻤﻘﻲ ﺑﻮده و ﺗﺎ ﺳﻄﺢ ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻛﺸﺸﻲ ﺗﻴﺮ ﻧﻔﻮذ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﭘﺲ از رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﻖ، اﻧﺘﺸﺎر و ﮔﺴﺘﺮش آن در ﺟﻬﺖ ﻣﻮازى ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﻛﻪ اﻳﻦ روﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺟﺪا ﺷﺪن ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

ﺷﻜﺴﺖ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻰ ﻧﺎﺷﻰ از ﺗﺮك ﺧﻮردﮔﻰ ﺑﺘﻦ در ﻃﻮل دﻫﺎﻧﻪ ﺗﻴﺮ

ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ حتی با وجود مقاوم سازی تیرها از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮﺿﻌﻲ و در اﺛﺮ وﻗﻮع ﺗﺮك ﻫﺎى ﺧﻤﺸﻲ و ﺑﺮﺷﻲ ﺑﺘﻦ در ﻃﻮل دﻫﺎﻧﻪ ﺗﻴﺮ و دور از دو اﻧﺘﻬﺎى ﺻﻔﺤﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه رخ دﻫﺪ و ﭘﺲ از آن ﺟﺪا ﺷﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎى ﺻﻔﺤﻪ، رﺷﺪ و اﻧﺘﺸﺎر ﻳﺎﺑﺪ. در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﻧﻴﺰ ﺟﺪا ﺷﺪن ﺻﻔﺤﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه، ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻛﻨﺪه ﺷﺪن ﻻﻳﻪ ﻧﺎزﻛﻲ از ﺑﺘﻦ ﻣﺠﺎور ﺳﻄﺢ ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮد. در اﻳﻦ ﻧﻮع ﺷﻜﺴﺖﻣﻌﻤﻮﻻً ﻻﻳﻪ ﻧﺎزﻛﻲ از ﺑﺘﻦ ﭘﺲ از ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻘﻄﻊ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺻﻔﺤﻪ ﺟﺪا ﺷﺪه، ﭼﺴﺒﻴﺪه اﺳﺖ.

اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺗﻴﺮﻫﺎى ﺑﺎ ﻣﻘﻄﻊ ﻛﻢ ﻋﻤﻖ روى ﻣﻲ دﻫﺪ وﻋﻤﻮﻣﺎً داراى رﻓﺘﺎر ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮﺗﺮى ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻻت دﻳﮕﺮ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﺳﺎﻳﺮ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻰ

ﺧﻄﺮ ﺑﺮوز ﺟﺪا ﺷﺪﮔﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﺮﺧﻲ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ اﺟﺮا در ﻣﺤﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻗﺎﺑﻞ اﻓﺰاﻳﺶ اﺳﺖ. از اﻳﻦ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ اﺟﺮاى ﺿﻌﻴﻒ و ﻧﺎدرﺳﺖ ﻛﺎرﮔﺮان و اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﺴﺐ ﻫﺎى ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻧﺎﻣﺮﻏﻮب اﺷﺎره ﻛﺮد. اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان اﻳﻦ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎى ﻣﺆﺛﺮ را ﺑﺎ ﺻﺮف دﻗﺖ ﻛﺎﻓﻲ در اﺟﺮا ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﻴﺪ. شرکت برش بتن تهران در کنار شماست تا بهترین خدمات را به شما ارائه دهد.

الف- شکست خمشی:

قبل از مقاوم سازی تیرها باید بدانید در تیر دو نوع شکست خمشی وجود دارد. اگر در نواحی کششی، فولاد بیش از اندازه وجود داشته باشد، قبل از جاری شدن فولاد کششی، بتن فشاری خرد می شود. این نوع شکست ترد و ناگهانی بوده و هیچ گونه علائم قبلی مانند خیز زیاد تیر و یا ترک در سقف ندارد. بنابرین بسیار خطرناک است. ولی اگر فولاد به میزان کمتری در نواحی کششی تیر باشد، ابتدا فولاد کششی جاری می شود و سپس در صورت اعمال تغییر شکل های بیشتر، در نهایت بتن فشاری مقطع خرد می شود. به این نوع شکست، شکست شکل پذیر و یا نرم می گویند که با علائم و هشدارهای قبلی مانند خیز زیاد تیر و مشاهده ترک در سقف همراه است. شکست شکل پذیر با ترک های متعددی در سطح تیر آغاز و تا میانه عمق تیر پیش می رود. شکست شکل پذیر از شکست ترد به مراتب بهتر است. بنابراین بر خلاف تصور عوام، لزوما قراردادن فولاد بیشتر در نواحی کششی همیشه نتیجه مطلوب ندارد. آیین نامه بتن ایران درصد مجاز میلگرد در مقطع را 1% تا 4% می داند.فقط در محل وصله، این میزان می تواند حداکثر به 6% برسد (آیین نامه 1385).

ب- شکست برشی:

یک تیر ممکن است بدلیل برش زیاد نیز دچار شکست بشود. ترک های برشی به صورت تقریبا 45 درجه هستند. خاموت ها از گسترش این گونه ترک ها جلوگیری می کنند.شکست برشی زمانی رخ می دهد که مقاومت برشی بتن به همراه مقاومت برشی خاموت ها برای مقابله با برش موجود کافی نباشند. می توان با افزایش سطح مقطع بتن و خامت ها و همچنین کاهش فاصله خاموت ها، ظرفیت برشی مقطع را افزایش داد.شکست برشی ترد و خطرناک است.

اموت ها در تیرها سه وظیفه دارند:

1. نیروی برشی را تحمل و از گسترش ترک های برشی جلوگیری می کنند.
2. تا حدی موجب محصورشدگی جانبی بتن می شوند.
3. از کمانش میلگردهای طولی در فشار جلوگیری می کند.

بر اساس آیین نامه ها جهت میلگرد گذاری برشی تیرها، قطر خاموت ها حداقل 6 میلیمتر است، در تیرهایی که بیش از 5 متر طول دارند قطر خاموت ها نباید کمتر از 8 میلیمتر باشد. و انتهای خاموت ها باید دارای خم 135 درجه باشد.

از طرفی نیز برای رعایت شکل پذیری متوسط (بر اساس آیین نامه بتن ایران) باید فاصله خاموت ها در طولی به میزان 2 برابر ارتفاع تیر در ابتدا و انتهای تیر ( ناحیه خاموت گذاری فشرده ) حداقل مقادیر ذیل باشد:

• 15 سانتیمتر؛
• 25% ارتفاع تیر؛
• 8 برابر قطر کوچک ترین میلگرد طولی؛
• 24 برابر خاموت.

در سایر نواحی تیر فاصله خاموت ها 2 برابر مقدار فوق است.

مقاوم سازی تیرها امر مهمی است میلگردها معمولا به طول 12 متر هستند، بنابراین لازم است هنگام میلگرد گذاری تیر، در برخی نواحی، ابتدا و انتهای شاخه های میلگردها روی هم، هم پوشانی (اورلب) داشته باشند. در محل هم پوشانی (اورلب) میلگردها نیروی زیادی را به یکدیگر منتقل می کنند. بنابراین نباید در نواحی بحرانی که احتمال تسلیم میلگردهای طولی وجود دارد این کار صورت گیرد. طول هم پوشانی نباید کمتر از طول مهاری میلگرد ها باشد. همچنین نباید تمامی میلگردها در یک مقطع قطع شوند تا همه آنها در آن مقطع نیاز به وصله و هم پوشانی پیدا کنند.

آسیب دیدگی تیرها

خوشبختانه گرچه، آسیب دیدگی تیرها، معمولا ایمنی سازه را به مخاطره نمی اندازد اما معمول ترین نوع آسیب دیدگی در ساختمانهای بتن آرمه است.

آسیب هایی که در اثر زلزله به تیرهای بتن آرمه وارد می شوند عبارتند از:

1-ترکهای مورب نسبت به محور طولی تیرها در امتداد ناحیه کششی دهانه آنها:

وجود ترک در ناحیه کشی دهانه معمول ترین نوع آسیب دیدگی تیرها است. این نوع آسیب دیدگی را نمی تان کاملا با روشهای تحلیلی توضیح داد. زیرا در روشهای تحلیلی مشاهده می شود که نیروهای زلزله لنگر خمشی داخل دهانه را افزایش نمی دهند. اما مولفه قائم زلزله با توجه به ماهیت سیکلی آن، ترکهای ریزی را که در اثر خمش در ناحیه کششی به وجود آمده اند به سادگی نمایان می سازد  در نتیجه باعث آسیب دیدگی شدید تیرها در اثر زلزله می شود. به همین دلیل است که بیشتر تیرهایی که به این گونه آسیب می بینند، پایداری کلی سازه را به خطر نمی اندازند. لازم به تذکر است که کثرت این نوع آسیب دیدگی بعضا برداشتهای غلطی را مطرح می کند. زیرا در بسیاری از موارد این نوع از آسیب نشان دهنده ترک خوردگی معمولی موجود است و نه آسیب دیدگی در اثر زلزله.

2-گسیختگی برشی در مجاورت تکیه گاههای تیرها:

گسیختگی برشی – خمشی مجاور تکیه گاهها دومین نوع آسیب دیدگی در تیرها از نظر احتمال وقوع است. بدون شک این نوع خرابی از آسیب دیدگی نوع اول جدی تر است زیرا دارای ماهیتی ترد است و در بسیاری از موارد پایداری کل سازه را به خطر می اندازد. به همین دلیل مقاوم سازی صحیح تیرها امری بسیار مهمی میباشد.

3-ترک های خمشی بر روی وجوه فوقانی یا تحتانی و در مجاورت تکیه گاههای آنها:

در صورتیکه پدیده زلزله بصورت استاتیکی با نیروهای افقی تقریب زده شود، ترکهای خمشی که در وجوه تحتانی و فوقانی تیر در تکیه گاهها دیده می شوند به آسانی قابل تشریح هستند. از نظر کثرت، این نوع آسیب دیدگی از نوع برشی غیر محتمل تر است.

در بسیاری از مواقع ترک خوردگی وجه تحتانی به دلیل مهار ناکافی میلگرد تحتانی در تکیه گاهها است که در اثر آن یک یا دو ترک عریض در مجاورت تکیه گاهها ایجاد می شود.

4-گسیختگی برشی یا خمشی تیرهای اصلی در نقاطی که تیرهای فرعی به آنها متصل می شوند و یا ستونهایی بر روی آنها می نشینند:

گسیختگی برشی یا خمشی در نقاطی تیرهای فذعی به تیرهای اصلی متصل می شوند و یا ستونهایی روی تیرهای اصلی

می نشینند کاملا نادر است، این مساله بدلیل اثر مولفه قائم زلزله است که نیری متمرکز را تشدید می کند.

5-ترکهای X شکل در تیرهای کوتاهی که دیوارهای برشی را به هم متصل می کنند:

ترکهای X شکل در تیرهای کوتاهی که دیوارهای برشی را به هم متصل می نمایند نیز کاملا رایج است. این نوع آسیب دیدگی از نوع برشی و مشابه با شرایطی است که در ستون های کوتاه مشاهده می شود. با این حال این آسیب دیدگی برای پایداری ساختمان خیلی خطرناک نیست.ولی حتی با وجود خطرناک نبودن بهتر است مقاوم سازی تیرها به روشی کاملا اصولی انجام شود.

بسته به میزان آسیب دیدگی تیرها، چندین راهکار را می توان برای مرمت و تقویت تیرها برگزید

1- مرمت موضعی

ازاین روش تیرهایی که ترکهای ریزی دارند و خردشدگی بتن درآنها دیده نمی شود می توان استفاده کرد.                                                                                                                   برداشتن و جایگزینی مجدد بتن در مورد تیرهایی به کار می رود که به طرز جدی آسیب دیده باشند. مثلا بتن آنها خرد شده باشد، آرماتورهای آنها گسیخته گردیده ویا اینکه به علت عملکرد میلگردها جسبندگی بین بتن و فولاد از بین رفته و قلوه کن شده باشد

2-مقاوم سازی تیرها با ژاکت بتنی

در این روش می توان با افزودن بتن به یک یا سه یا چهار ضلع از تیرها اجرا کرد. با این روش می توان ناحیه کششی و ناحیه فشاری تیر را با روکش های بتنی تقویت  نمود. برای تکمیل مکانیزم انتقال تیر و بین مصالح  قدیمی و جدید زبر و مضرس کردن سطح بتن قدیمی و نیز کاشت میلگرد و انکر جهت اتصال و دوخت بتن قدیم به جدید ضروری است.

سه خط : پوشش هایی مسلح روی وجه تحتانی، فقط  باعث افزایش ظرفیت خمشی آن می شوند. در این روش نیز از کاشت میلگرد جهت اتصال و دوخت بتن قدیم به جدید نیز استفاده می گردد.

چهارخط : اجرای ژاکت بتنی در هر چهار وجه تیر موثرترین روش است. ضخامت  بتنی که به وجه بالایی تیر افزوده می شود  به گونه ای است که بتوانند درضخامت سقف گم شود. اجرای تنکها(خاموتها)از طریق سوراخ هایی که در فواصل نزدیک به هم دردال سقف ایجاد می شوند امکان یذیر است. از این سوراخها بعداً برای عملیات بتن ریزی نیز استفاده می شود

اجرای ژاکت بتنی در سه وجه تیر برای افزایش ظرفیت خمشی و برشی تیر در مقابل بارهای قائم انجام می شود. اما به دلیل آنکه در این حالت افزایش ظرفیت باربری مقطعی از تیرکه در نزدیکی تکیه گاهها هستند، امکان پذیر نیست، تیر را نمی توان درمقابل بار زلزله تقویت کرد.کلیه موفقیت این روش، مهار مناسب خاموتها در اضلاع بالایی ژاکت است. به دلیل آنکه استفاده  از قالب و ریختن بتن از بالای تیر امکان ندارد، تنها را ممکن استفاده از بتن پاششی است

3- مقاوم سازی تیرها با استفاده از ژاکت فلزی

 برای تقویت کششی تیرها یک سری ورق  فولادی  به وجه  تحتانی تیر مورد نظربه وسیله انکرهای مکانیکی یا شیمیایی(پیچ های مهاری) نصب می گردد، در حالی که نصب ورق به وجوه قائم تیرها  و در نزدیکی تکیه گاهها، موجب فزایش ظرفیت برشی تیرها می شود. اگر تیردارای ترک باشه، ترمیم آن با رزین اپوکسی قبل از انجام عملیات فوق ضروری است. ورق هایی که به این صورت به تیر متصل می شوند باید به کمک یک شبکه مفتولی جوش شده، پلاسته و یا بتن پاشی شوند. در بعضی مواقع لازم است که  به منظور افزایش ظرفیت برشی تیرهای بتنی و یا کنترل ترک خوردگی و تغییر شکل آنها اقدام به افزایش مقاومت و یا سختی آنها گردد.یکی از روشهایی که می تواند این ظرفیت را بهبود دهد، اتصال ورق های فولادی  یا همان ژاکت فلزی به سطح خارجی تیرهاست.                                   

مزایا:

1. با افزایش شکل پذیری تیرها، گسیختگی برشی، غیرناگهانی تر و تدریجی تر خواهد بود.
2. عملیات تقویت سازه موجب توقف بهره برداری از آن نمی شود.
3. استفاده از این راهکار می تواند ظرفیت سرویس دهی و ظرفیت باربری نهایی مقطع را افزایش دهد
4. افزایش نسبتاً کمی در ابعاد مقطع ایجاد می شود.

معایب :

1. امکان خوردگی ورق های فولادی
2. وزن زیاد صفحامت، در حمل و نقل و عملیات نصب ایجاد اشکال می کند.                                                                                                                             

* ورق های فولادی خارجی را می توان به دو روش چسباندن با چسب اپوکسی و یا نصب به کمک پیچ های مهاری (انکر) به تیرهای بتنی افزود.

چسباندن ورق های فولادی خارجی با کمک چسب اپوکسی

مزایا:

1. توزیع یکنواخت تنش در نواحی میانی تیرها
2. لایه چسب مانع از زنگ زدن و خوردگی سطح فولادی همجوار تیر بتنی می شود.
3. استفاده از چسب باعث می شود سطح خارجی تیرها هموار شود.
4. اتفاده از چسب می تواند ترک خوردگی سطحی را تا حدودی کنترل کند

معایب :

ممکن است برای جلوگیری از پوسته شدن بتن و نیز مهارکامل ورق ها بر روی سطح تیر، هنوز نیاز به استفاده از پیچ های مهاری باشد.

1. علاوه بر این ممکن است، برای نصب  موقت ورق ها و نیز  به منظور فشردن ورق های بزرگ به جان تیرها، به
2. درصورت جداشدن ناگهانی ورق ها، گسیختگی سریعی می تواند در مقطع تیرها رخ دهد.
3. برای آغشته کردن سطوح تیرها به چسب، با یه سطح بتن را درکارگاه و درحد استانداردهای ایده آل آماده کرد.
4. استفاده از چسب فقط  به مقاومت کششی سطح بتن متکی است و این در حالی است که در تیرهای با دهنه کوتاه، سطح کمی در اختیار است.
5.   اعوجاج و  تغییر شکل احتمالی صفحات در حین ماسه پاشی، ممکن است  موجب  مشکلاتی  برای چسباندن ورق ها  به سطح بتنی گردد.

پیچ کردن (انکر) ورق ها به سطح بتن :

مزایا:

1. با بکاربردن در این روش، از هرگونه عدم طمینان از دوام دراز مدت چسب ها اجتناب می شود
2. جلوگیری از جداشدگی ورق ها از بتن که ناشی از تمرکز تنش در نواحی انتهایی هاست.
3. برای جلوگیری از خوردگی، می توان از ورق های فولادی ضد زنگ و یا آغشته به پوشش های غیرآهنی استفاده کرد.
4. با این روش اتصال ، نیروی انتقال یافته از ورق به بتن، توسط مقاومت فشاری تحمل می شود.
5. پس از آن که چنین مقطع مرکبی گسیخته می شود، هنوز ظرفیت نهفته زیادی دارد
6. به آماده سازی سطحی اندکی در محل کارگاه نیاز خواهد بود

معایب :

1. ضعیف کردن موقتی تیرها به دلیل ایجاد سوراخ پیچ ها به وسیله مته به ویژه زمانی که آرماتورها قطع شوند.
2. زنگ زدگی ورق ها در سطح تماس آنها با وجه تیرها
3. زمانبر بودن زیاد این روش و بالا بودن هزینه نیروی انسانی ماهر برای سوراخ کردن محل نصب پیچ ها.
4. ظاهر ناخوشایند ناشی از وجود صفحات فلزی و پیچ های مهاری آنها در سطح تیرها

4- مقاوم سازی با استفاده از الیافFRP

ﻣﻘﺎومﺳﺎزى اﻋﻀﺎى ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻛﺎﻣﭙﻮزﻳﺘﻲ FRP روشﻧﺴﺒﺘﺎً ﺟﺪﻳﺪى ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرود. ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﺧﻮاص ﻓﻴﺰﻳﻜـﻲ ﻣﻨﺎﺳـﺒﻲ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺸﺸﻲ ﺑﺎﻻ و ﺿﺨﺎﻣﺖ و وزن ﻛﻢ اﺷﺎره ﻧﻤﻮد. مقاوم سازی با FRP یکی از پرکاربردترین روش ها محسوب میشود این روزها.

ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP را ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺮاى اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﭘﻴﭽﺸﻲ ﺗﻴﺮ ﺑﻜﺎر ﺑﺮد ﻛﻪ در اداﻣـﻪ ﺑـﻪ آن اﺷـﺎره ﻣﻲﮔﺮدد. در ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ و ﺳﻄﺢ FRP را آﻣﺎده ﻧﻤﻮد.

آﻣﺎده ﻛﺮدن ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ

مقاوم سازی تیرها به این روش باید اول ﺑﺮاى ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى از ﻛﻨﺪه ﺷﺪن ﺻﻔﺤﻪ FRP و ﭼﺴﺐ از روى ﺳﻄﺢ ﺑـﺘﻦ، اﻳـﻦ ﺳـﻄﺢ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﻪ ﻧﺤـﻮ ﻣﻨﺎﺳـﺒﻲ ﻗﺒـﻞ از ﭼـﺴﺐ زدن آﻣﺎدهﺳﺎزى ﮔﺮدد. در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻮارد ﻧﺎﺻﺎﻓﻲ و ﻧﺎﻫﻤﻮارى ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺎف و ﻫﻤﻮار ﮔﺮدد. وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻻﻳـﻪ ﻧـﺎزك FRP ﺑـﺮ روى ﺳـﻄﺢ ﻧﺎﻫﻤﻮار ﺑﺘﻨﻲ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﻮد، ﻗﺴﻤﺘﻬﺎى FRP ﻛﻪ روى ﻧﺎﻫﻤﻮارىﻫﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ دﭼﺎر ﻛﺸﺶ ﻣﻲﮔﺮدد و ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺻﺎف ﺷﺪن دارﻧﺪ و اﻳﻦ ﺳﺒﺐ اﻳﺠﺎد ﺗﻨﺶﻫﺎى ﺟﺪاﻛﻨﻨﺪه ﻣﻲﮔﺮدد ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭘﺲ از رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺣﺪ ﻣﻌﻴﻨﻲ ﺑﻪ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ در اﻳـﻦ ﻧﻘـﺎط ﻣﻨﺘﻬـﻲ ﺷﻮد.

آﻣﺎدهﺳﺎزي ﺳﻄﺢ FRP

اﮔﺮ ﺳﻄﺢ ﺻﻔﺤﻪ FRP ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﺎﺳﺐ آﻣﺎده ﻧﺸﻮد، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل اﮔﺮ ذرات آﻟﻮدﮔﻲ و ﭼﺮﺑﻲ از ﺳﻄﺢ FRP ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻧﺸﻮد، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺟﺪاﻳﻲ اﺗﺼﺎل در ﺳﻄﺢ ﻧﻮار FRP ﺑﺎ ﭼﺴﺐ رخ دﻫﺪ

ﭼﺴﺐ

در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﭼﺴﺐﻫﺎى ﺑﺴﻴﺎر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪى ﻣﻲدردﺳﺘﺮس ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن و اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻮارﻫﺎ و اﻟﻴـﺎف FRP ﻣـﻮرد اﺳﺘﻔﺎده آﻧﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاى ﻛﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻬﺎ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺘﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ در اﻏﻠﺐ ﺣﺎﻻت ﺷﻜﺴﺖ در ﺑﺘﻦ رخ ﻣﻲ دﻫﺪ وﺷﻜﺴﺖ در ﻻﻳﻪ ﭼﺴﺐ ﺑﻪ ﻧﺪرت رخ ﻣﻲدﻫﺪ. ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرت اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﺴﺐ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻳـﺎ اﺟـﺮاى ﻏﻠـﻂ و ﻧـﺎﻣﻄﻠﻮب، در مقاوم سازی تیرها  اﻣﻜـﺎن ﺑـﺮوز ﻣﺸﻜﻞ در ﻻﻳﻪ ﭼﺴﺐ وﺟﻮد دارد. اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ در ﺳﻄﺢ ﻣﺸﺘﺮك ﭼﺴﺐ و FRP و ﻳﺎ در ﺳﻄﺢ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺘﻦ و ﭼﺴﺐ رخ ﻣﻲدﻫﺪ.

4-1- ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺧﻤﺸﻰ ﺗﻴﺮ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP

در اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﻧﺤﻮه ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻴﺮ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤـﻮدن FRP ﭘﺮداﺧﺘـﻪ ﻣـﻲﺷـﻮد. ﺑـﺮاى ﻧﻤﻮﻧـﻪ ﺗﻘﻮﻳـﺖ ﻣﻘـﺎﻃﻊ ﻣﺴﺘﻄﻴﻠﻲ و T ﺷﻜﻞ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه اﻧﺪ. ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ اﺳﺎﺳﻲ اراﺋﻪ ﺷﺪه ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاى ﻫﺮ ﺷﻜﻞ ﻫﻨﺪﺳﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.

اﺗﺼﺎل ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻛﺸﺸﻲ ﺑﺘﻦ ﺑﻪ ﻃﻮرى ﻛﻪ راﺳﺘﺎى اﻟﻴﺎف آن در ﺟﻬﺖ ﻃﻮﻟﻲ ﻳﻚ ﻋﻀﻮ ﺧﻤﺸﻲ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻋـﺚ اﻓـﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ آن ﻋﻀﻮ ﻣﻲﮔﺮدد. ﻣﺒﺎﺣﺚ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ اﻋﻀﺎى ﻗﺎب ﺧﻤﺸﻲ ﺷﻜﻞﭘﺬﻳﺮ ﻣﻘﺎوم در ﺑﺮاﺑﺮ زﻟﺰﻟﻪ را ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ در آن ﺑﺎﺷﺪ، در ﺑﺮ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد. در ﻃﺮاﺣﻲ اﻳﻦ ﺣﺎﻻت ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺘﺎر ﻗﺎب ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻛﺎﻫﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﭼﺮﺧﺶ و اﻧﺤﻨﺎ در ﻗﺴﻤﺖﻫﺎى ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺎرﻫﺎى ﻣﺘﻨﺎوب ﺑﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢFRP ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻮد.

ﻓﺮﺿﻴﺎت

ﻓﺮﺿﻴﺎت زﻳﺮ در ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻢ FRP ﺑﻜﺎر ﻣﻲروﻧﺪ:

ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻃﺮاﺣﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس اﺑﻌﺎد واﻗﻌﻲ ﻣﻮﺟﻮد، ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻘﺮار ﻣﻴﻠﮕﺮدﻫﺎ و ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﻀﻮ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﻛﺮﻧﺶ در ﺑﺘﻦ و ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ آﻧﻬﺎ از ﻣﺤﻮر ﺧﻨﺜﻲ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ ﺷﻜﻞ ﻣﻘﻄﻊ ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺎرﮔﺬارى ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ.

• ﻫﻴﭻ ﻧﻮع ﻟﻐﺰش ﻧﺴﺒﻲ ﺑﻴﻦ FRP و ﺑﺘﻦ رخ ﻧﻤﻲدﻫﺪ.
• ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﺑﺮﺷﻲ در ﻻﻳﻪ ﭼﺴﺐ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ آن، ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد.
• ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻛﺮﻧﺶ ﻓﺸﺎرى ﺑﺘﻦ ٠٠٣/٠ ﻓﺮض ﻣﻲﮔﺮدد.
• از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺸﺸﻲ ﺑﺘﻦ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻣﻲﺷﻮد.
• راﺑﻄﻪ ﺗﻨﺶ – ﻛﺮﻧﺶ FRP ﺗﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﻜﺴﺖ آن، ﺑﻪ ﺻﻮرت اﻻﺳﺘﻴﻚ ﺧﻄﻲ ﻓﺮض ﻣﻲﺷﻮد.

اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ از ﻓﺮضﻫﺎى ﻓﻮق رﻓﺘﺎر دﻗﻴﻖ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺑﺎ FRP را ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ و اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﻬـﺎ ﺑـﻪ ﺧـﺎﻃﺮ ﺳﺎدﮔﻲ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮاى ﻣﺜﺎل در ﻻﻳﻪ ﭼﺴﺐ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰش ﻧﺴﺒﻲ FRP و ﺑﺘﻦ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﺑﺮﺷﻲ وﺟﻮد دارد. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻋﺪم ﺻﺤﺖ دﻗﻴﻖ ﻓﺮﺿﻴﻪﻫﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪاى ﺑﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﻋﻀﻮ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﺑﺎ FRP ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺬاﺷﺖ.

ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻰ ﻣﻘﻄﻊ

ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ از ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﺑﺮاى اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﻋﻀﻮى اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد، ﻋﻀﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﻴـﺮوى ﺑﺮﺷـﻲ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﻣﻘﻄﻊ را ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﺪ در کل برای مقاوم سازی تیرها باید مقاومت خمشی را افزایش داد.

ﻛﺮﻧﺶ ﻻﻳﻪ زﻳﺮﻳﻦ ﺑﺘﻦ ﻣﻮﺟﻮد

درﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ﻧﺼﺐ ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP، ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎرﻫﺎى روى ﻋﻀﻮ ﺷـﺎﻣﻞ وزن آن و ﻳـﺎ ﻧﻴـﺮوى ﭘـﻴﺶﺗﻨﻴـﺪﮔﻲ از روى ﻋـﻀﻮ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻧﺸﻮد، ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﻧﺶ اوﻟﻴﻪ ﻣﻮﺟﻮد در ﺳﻄﺢ ﻛﺸﺸﻲ ﺑﺘﻦ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. اﻳﻦ ﻛﺮﻧﺶ ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﻛـﺮﻧﺶ اوﻟﻴـﻪ اﺳـﺖ و ﺑﺎﻳـﺪ از ﻛﺮﻧﺶ ﻣﻮﺟﻮد در FRP ﺟﺪا ﮔﺮدد. ﻣﻴﺰان ﻛﺮﻧﺶ اوﻟﻴﻪ در ﻻﻳﻪ زﻳﺮﻳﻦ ﺑﺘﻦ ، Ɛ_bi، ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺤﻠﻴﻞ اﻻﺳﺘﻴﻚ ﻋﻀﻮ ﺑﺎ در ﻧﻈـﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺎرﻫﺎى وارده در ﺣﻴﻦ ﻧﺼﺐ FRP ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﻮد. ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﮔﺮدد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺧـﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﻘﻄـﻊ ﺗـﺮك ﺧـﻮرده اﻧﺠﺎم ﺷﻮد

ﺿﺮاﻳﺐ ﺟﺰﺋﻰ اﻳﻤﻨﻰ

ﺿﺮاﻳﺐ ﺟﺰﺋﻲ اﻳﻤﻨﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻓﻮﻻد و ﺑﺘﻦ ﺑﺮاﺳﺎس ﺿﻮاﺑﻂ ﻣﻨﺪرج در آﻳﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺘﻦ اﻳﺮان “آﺑﺎ” در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﺿﺮﻳﺐ ﺟﺰﺋﻲ اﻳﻤﻨﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP، ɸ _frp ، ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از ﻧﻮع ﺑﺎرﮔﺬارى، ﺑﻪ ﻧﻮع آن و ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻛﺎر ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد. اﻳﻦ ﻣﻘﺪار از ﺿﺮب ﻋﺪدv٨٥/٠ در ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺟﺪولی ﻛﻪ ﺿﺮاﻳﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد، ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ.

ﺑﺮرﺳﻰ ﻣﻌﺎﻳﺐ ﻣﻘﺎومﺳﺎزي ﺧﻤﺸﻰ ﺗﻴﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP

ذز مقاوم سازی تیرها ﺑﺮرﺳﻲﻫﺎى ﺗﺠﺮﺑﻲ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻲ در ﻣﻮرد ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺧﻤﺸﻲ ﺗﻴﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ورﻗﻪﻫﺎ و ﺻﻔﺤﺎت FRP ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ارزﻳﺎﺑﻲﻫﺎ، ﺗﻴﺮ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﺑﺎرﺑﺮى ﻧﻬﺎﻳﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮى در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﺸﺪه ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد، اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﺸﺎﺑﻪ در ﺑﺎر ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﻴﺮ ﮔﺰارش ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﺑﻄﻮر ﻛﻠﻲ ﻣﻮدﻫﺎى ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻋﻀﻮ ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه در ﺧﻤﺶ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪهﻫﺎى FRP ﭼﺴﺒﻴﺪه از ﺧﺎرج ﻋﻀﻮ، ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖﻫﺎى ذﻳﻞ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﻮد:

1.  ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ FRP در اﺛﺮ ﻛﺸﺶ ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﻤﺶ
2.  ﺷﻜﺴﺖ ﺗﺮد ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺧﺮد ﺷﺪن ﺑﺘﻦ ﻓﺸﺎرى ﺗﻴﺮ در اﺛﺮ ﻓﺸﺎر ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﻤﺶ در وﺟﻪ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﺗﻴﺮ پ) ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺮﺷﻲ ت) ﺟﺪا ﺷﺪن ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ از ﺗﻴﺮ
3.  از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﭼﺴﺐ و ﺟﺪا ﺷﺪن FRP از ﭼﺴﺐ
4. ﮔﺴﺴﺘﻦ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﺑﺮوز ﺗﺮكﻫﺎى ﺧﻤﺸﻲ در ﻣﻴﺎﻧﻪ دﻫﺎﻧﻪ ﺗﻴﺮ و اﻧﺘﺸﺎر اﻳﻦ روﻧﺪ
5.  از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ در ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎس FRP و ﺑﺘﻦ در اﺛﺮ ﺑﺮوز ﺗﺮﻛﻬﺎى ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺮﺷﻲ در ﻃﻮل دﻫﺎﻧﻪ و اﻧﺘﺸﺎر اﻳﻦ روﻧﺪ ﮔﺴﺴﺘﮕﻲ.

ﺑﺼﻮرت ﺧﻼﺻﻪ ﺗﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎى (ت) و (ث) را از ﺣﺎﻻت ﺷﻜﺴﺖ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ در اﻧﺘﻬﺎى ﻻﻳﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآورﻧﺪ. ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖﻫﺎى (ج) و (چ) را ﺷﻜﺴﺖ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ در ﺳﻄﺢ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺘﻦ و FRP ﻧﺎﺷﻲ از ﺑﺮوز ﺗﺮك ﺧﻮردﮔﻲ در ﻃﻮل دﻫﺎﻧﻪ ﻣﻲﻧﺎﻣﻨﺪ.

ﺗﻤﺎم ﺣﺎﻻت ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه در ﺷﻜﻞ ٢-٤-٩ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺣﺎﻻت (ج) و (چ) ﻛﻪ رﺷﺪ و اﻧﺘﺸﺎر ﺗﺮك ﺧﻮردﮔﻲ ﺑﺘﻦ و ﺟﺪا ﺷﺪن ﺻﻔﺤﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪه از روى ﺑﺘﻦ ﺑﺼﻮرت ﺗﺪرﻳﺠﻲ رخ ﻣﻲدﻫﺪ، ﺣﺎﻻت ﺷﻜﺴﺖ ﺗﺮد و ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻘﺎومﺳﺎزى در ﻳﻚ ﺗﻴﺮ ﻃﺒﻖ ﻛﺪاﻣﻴﻚ از اﻳﻦ ﺣﺎﻻت ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد، ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺘﻌﺪدى ﻧﻈﻴﺮ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﻮﻻد ﺧﻤﺸﻲ و ﺑﺮﺷﻲ داﺧﻞ ﻣﻘﻄﻊ، اﺑﻌﺎد ﻫﻨﺪﺳﻲ، ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺼﺮف ﺷﺪه و ﻻﻳﻪ ﭼﺴﺐ ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد.

4-2- تقویت برشی تیرها با استفاده از الیافFRP

شکست  ناشی از  برش و خمش دو حالت  عمده  شکست در تیرهای معمولی بتن مسلح اند. باتوجه به اینکه شکست برشی برخلاف شکست خمشی بدون اخطار وعلائم اولیه است لذا تقویت برشی تیر برای مقاوم سازی تیرها از اهمیت بسیاری برخوردار است. درطول تحقیقات ثابت شده است که استفاده از صفحه تقویتی زیرینFRP برای تقویت خمشی تیرهای بتن مسلح تاثیر چندانی به مقاومت برشی آنها ندارد. بنابراین از اثر تقویت خمشی تیرها، برای تقویت برشی، صرف نظر می شود. همچنین مشخص شده است که صفحات طولیFRP چسبانده شده به سطوح کناری تیرکمک قابل ملاحظه ای به افزایش مقاومت برشی تیر نمی کنند ولی تحت زوایای دیگر در مقاومت  برشی تیر نیز سهیم می شوند. تقریباً تمام زوایا برای چسباندن الیاف اف آر پی به وجوه جانبی، به جز زاویه موازی با ترک های برشی، در مهار و کاهش عرض ترکها موثر و مفیدند.

انواع روشهای تقویت برشی تیر:

1.  چسباندن الیافFRPبه سطوح جانبی تیر
2. استفاده از الیاف FRP بصورت رکابی U شکل برای سطوح جانبی و سطح تحتانی تیر
3. دور پیچ کردن کل مقطع با الیاف و نواری FRP.

در مقاوم سازی تیرها به خاطر اینکه صفحات و نوارهای FRP در جهت قرار گرفتن الیاف مقاومت زیادی دارند، الیاف باید در راستایی قرار گیرند که الیافFRP حداکثر بهره وری را در کنترل عرض ترک خوردگی برشی داشته باشند. همچنین جهت نیروهای برشی تیر ممکن است به دلیل وقوع زلزله و یا سایر بارهای تناوبی (رفت و  برگشت) معکوس  شود. بنابراین شاید استفاده از الیاف FRP در دو جهت متفاوت  متناسب با ترک های برشی ناشی از بارگذاری رفت و برگشتی لازم باشد که این می تواند حتی در شرایطی که نیروهای  برشی  معکوس هم وارد نشوند مفید  باشد ( به شرطی که هیچ کدام از این جهتها موازی با وضعیت  ترک خوردگی برشی نباشند ). برای  حداقل کردن احتمال موازی  بودن جهت الیاف  با  جهت  ترک ها، پیشنهاد شده است که الیاف در سه راستا (مثلا 0، 60 و 120 درجه )، نسبت  به راستای تیر، روی وجوه جانبی چسبانده شوند. ترکیب اشکال گوناگون چسباندن جهت الیاف و نیز پراکندگی آنها در مجموع به ایجاد طرح های گوناگون تقویت برشی منجر می شود.

ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺑﺮﺷﻰ

اﻳﻦ ﺑﺨﺶ درﺑﺮدارﻧﺪه ﺿﻮاﺑﻂ ﻛﻠﻲ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﻛﺎﺑﻲﻫﺎى ﺧﺎرﺟﻲ، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﻣﻘـﺎﻃﻊ ﺑﺘﻦآرﻣﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. در اﻳﻦ روش ﺻﻔﺤﺎت FRP ﺑﻪ وﺟﻮه ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺗﻴﺮ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﺑﻄﻮرى ﻛﻪ راﺳﺘﺎى اﻟﻴﺎف ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﻣﺤﻮر ﻃﻮﻟﻲ ﺗﻴـﺮ ﻳﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮاى داﺷﺘﻦ رﻛﺎﺑﻲ ﺧﺎرﺟﻲ U ﺷﻜﻞ، ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﺑﺼﻮرت ﻣﻤﺘﺪ روى دو وﺟﻪ ﺟﺎﻧﺒﻲ و زﻳﺮ ﺗﻴﺮ ﻧﺼﺐ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺳﺒﺐ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻬﺎرى ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺧﻤﺸﻲ FRP ﻧﻴﺰ ﻣﻲﮔﺮدد. ﺑﺮاى اﻓﺰاﻳﺶ ﻛﺎرآﻳﻲ ﺗﻘﻮﻳﺖﻫﺎى ﺑﺮﺷﻲ، ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻬﺎر اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﻻزم اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻃـﻮر ﻣﺜﺎل در ﺷﻜﻞ ٢-٤-١٣، در ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﻃﻮل ﻣﻬﺎرى ﻣﺤﺪود ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﻧﻮارﻫﺎى ﻃﻮﻟﻲ اﺿﺎﻓﻲ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎى رﻛﺎﺑﻲﻫﺎى U ﺷـﻜﻞ ﻣﻬـﺎر اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ.

از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻃﻮل ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮاى ﻧﺼﺐ رﻛﺎﺑﻲﻫﺎى FRP ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ﺗﻴﺮ ﻣﺤﺪود ﻣﻲﺷﻮد، ﺑﺘﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﻳﺪ از ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪىﻫﺎى ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده و در ﺻﻮرت ﻟﺰوم ﺗﺮﻣﻴﻢ ﺷﻮد. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﮔـﺴﻴﺨﺘﮕﻲ رﻛﺎﺑﻲﻫﺎى FRP در اﺛﺮ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺗﻨﺶ در ﮔﻮﺷﻪﻫﺎى ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻴﺮ، اﻳﻦ ﮔﻮﺷﻪﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻌﺎع ﺣﺪاﻗﻞ ٣٥ ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﮔﺮد ﺷﻮﻧﺪ.

اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻮﺿﻌﻰ ﺗﻴﺮﻫﺎي داراي ﺳﻮراخ

ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﻛﺎرﺑﺮدﻫﺎى FRP اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺗﻴﺮﻫﺎى داراى ﺳـﻮراخ (ﻣﻌﻤـﻮﻻ ﺗﺄﺳﻴـﺴﺎﺗﻲ) ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ. در اﻳـﻦ روش ﻣﻲﺗﻮان اﻃﺮاف ﺳﻮراخﻫﺎ را ﺑﻄﻮر ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﺎ FRP ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﺮد.

راﻫﻜﺎرﻫﺎي اﺟﺮاﻳﻰ ﺑﺮاي رﻓﻊ ﻣﻌﺎﻳﺐ FRP

ﺟﻬﺖ رﻓﻊ ﻣﻌﺎﻳﺐ اﺷﺎره ﺷﺪه در ﺑﺨﺶ ٢-٤-١-٣-١-٥ و ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻌﺎﻳﺐ FRP، راه ﺣﻞﻫﺎى اﺟﺮاﺋﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺷـﺪه ﻛـﻪ ﺑﻌـﻀﻲ از اﻳﻦ ﻧﻘﺎﻳﺺ را ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ از ﺟﻤﻠﻪ راﻫﻜﺎرﻫﺎى ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪه، ﻣﻲﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪىﻫﺎ و اﻋﻤﺎل ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻲ را ﻧﺎم ﺑﺮد.

ﺷﻜﻞ ٢- ٤-١٥- ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻮﺿﻌﻰ ﺳﻮارخﻫﺎ در ﺗﻴﺮ FRP

اﻋﻤﺎل ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي در اﻧﺘﻬﺎي ﻻﻳﻪ FRP

ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪىاﺻﻮﻻً ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﺑﺘﻮان از ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺎرﺑﺮى ﺳﻴﺴﺘﻢ FRP ﻧﻬﺎﻳـﺖ اﺳـﺘﻔﺎده را ﺑﺮد. ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲﻫﺎى ﻧﺎﺷﻲ از ﺟﺪا ﺷﺪﮔﻲ ﻻﻳﻪﻫﺎى FRPﻋﻤﻮﻣﺎً در اﺛﺮ ﻧﺒﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻴﺴﺘﻤﻲ ﻣـﻲﺑﺎﺷـﺪ. در اﻳـﻦ روش از دورﭘـﻴﭻ ﻛـﺮدن ﻛﺎﻣﻞ اﻧﺘﻬﺎى FRP ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻮارﻫﺎﻳﻲ از FRP اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﮔﺮدد.

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪﻣﻌﻤﻮﻻً، ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﺗﻴﺮﻫﺎى ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ دﻟﻴﻞ وﺟﻮد دال، ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، از ﻧﻮارﻫﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﻓﻘـﻂ ﺳـﻄﻮح ﭘﺎﻳﻴﻨﻲ و ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺗﻴﺮ را ﻣﻲﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﮔﺮدد. ازﺳﺎﻳﺮ روشﻫﺎ ﻧﻴﺰ میتوان ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻴﭻﻫﺎى ﻣﺨﺼﻮص در اﻧﺘﻬﺎى ﻻﻳـﻪ FRP ﻧﺎم ﺑﺮد. اﻳﻦ روش ﻳﻜﻲ از اوﻟﻴﻦ روشﻫﺎ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﻧﺼﺐ و ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﺻﻔﺤﺎت ﻓﻮﻻدى ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣـﻲﮔﺮﻓـﺖ. ﺑـﺮ اﺳـﺎس ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه، اﻳﻦ روش ﺑﺮ روى ﻻﻳﻪﻫﺎى ﻛﺎﻣﭙﻮزﻳﺘﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮده و اﺛﺮ ﻣﺜﺒﺘﻲ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ وﻟﻲ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛـﻪ اﻳﺠـﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺳﻮراخ ﺷﺪن ﻻﻳﻪ FRP ﺑﻮده ﻛﻪ اﺛﺮ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد آن ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و ﺑﺎﻋﺚ اﻳﺠﺎد ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺗﻨﺶ در FRP ﻣﻲﮔﺮدد.

اﻋﻤﺎل ﺳﻴﺴﺘﻢ ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻰ در ﻻﻳﻪ FRP

اﻳﻦروشﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻣﺸﺎﺑﻪ روش ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى در اﻧﺘﻬﺎى ﻻﻳﻪ FRP ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ، زﻳﺮا در اﻳﻦ روش ﺑﺮاى اﻳﺠﺎد ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎرى ﻻزم اﺳﺖ. ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮق اﻳﻦ روش، اﻋﻤﺎل ﻧﻴﺮوى ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﻗﺒﻞ از ﻧﺼﺐ ﻛﺎﻣﻞ و ﻋﻤﻞ آورى ﻻﻳﻪ FRP ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﻲﺗﻮان ﻧﻮارﻫﺎ ﻳﺎ ﺻﻔﺤﺎت ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه FRP را ﻗﺒﻞ از ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن ﺑﺮ روى ﺑﺘﻦ، ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه ﻛﺮد. ﻣﺰﻳﺖ اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮارﻫﺎﻳﻲ ﭘﺲ از ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﺪن ﺑﺮ روى اﻟﻤﺎن در ﺑﺎرﺑﺮى اﻟﻤﺎن ﺳﻬﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺮاى ﺷﺮﻛﺖ آﻧﻬﺎ در ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺎرﺑﺮى اﻟﻤﺎن دﻳﮕـﺮ ﻧﻴﺎزى ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪن ﺑﺮ ﻣﻘﺪار ﺑﺎرﻫﺎى وارده ﺑﺮ اﻟﻤﺎن ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ اﻳﻦ ﻧﻮارﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﻋﺮض ﺗﺮكﻫﺎى ﻣﻮﺟـﻮد در ﻃﻮل اﻟﻤﺎن ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ در ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻮارد ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺴﻴﺎر ﺣﻴﺎﺗﻲ و ﻣﻬﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺪﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﺸﺸﻲ ﺑﺎﻻﻳﻲ دارﻧﺪ، ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺳﺒﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﺘﺮ و اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﻬﺮهورى از آﻧﻬﺎ ﻣﻲﮔﺮدد. اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ روش ﻧﻴﺎزﻣﻨـﺪ ﻧﻴـﺮوى ﻛـﺎر ﻣﺎﻫﺮﺗﺮ و دﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻃﺮاﺣﻲ و اﺟﺮا ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﭘﺲ از آﻣﺎدهﺳﺎزى ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ، ﻧﻮار FRP ﺗﺎ ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻴﻨﻲ ﺗﺤﺖ ﻛﺸﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﻫﻢ ﺑـﺮ روى ﺳـﻄﺢ ﺑـﺘﻦ و ﻫـﻢ ﺑﺮروى ﺳﻄﺢ ﻧﻮار ﭼﺴﺐ زده ﻣﻲﺷﻮد. ﺳﭙﺲ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﻜﻞ ذیل ﺗﻴﺮ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎﻻ ﺑﺮده ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻮار ﺗﺤﺖ ﻛـﺸﺶ FRP ﭼـﺴﺒﺎﻧﺪه ﺷﻮد. ﺑﻌﺪ از آن ﺑﺎ اﻋﻤﺎل ﻓﺸﺎر اﻧﺪﻛﻲ ﺑﺮ روى ﻧﻮار FRP، ﻋﻤﻞ آورى ﭼﺴﺐ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد. ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم ﻋﻤﻞآورى، ﮔﻴﺮهﻫﺎى ﻓﻮﻻدى در ﻧﺰدﻳﻜﻲ دو اﻧﺘﻬﺎى ﻧﻮار FRP ﺟﻬﺖ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺼﺐ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. ﭘﺲ از اﻳﻦ ﻣﺮاﺣﻞ و اﺗﻤﺎم ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى، ﻧﻮار FRP (ﺧﺎرج از ﻣﺤﺪوده ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﺷﺪه) ﺑﺮﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد. ﺳﭙﺲ ﺻﻔﺤﺎت ﺿﺨﻴﻢ FRP درﺳﺖ در ﻣﺠﺎورت دو ﮔﻴﺮه ﻓﻮﻻدى، روى ﺻﻔﺤﻪ ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ، ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﻣﻲﺷﻮد. ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞآورى ﭼﺴﺐ، ﺳﻮراخﻫﺎﻳﻲ از ﻣﻴﺎن ﺿﺨﺎﻣﺖ اﻳﻦ ﺻﻔﺤﺎت ﺿﺨﻴﻢ و ﻧﻮار ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه ﺑـﻪ درون ﺗﻴﺮ ﺑﺘﻨﻲ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﮔﺮدد و ﺳﭙﺲ ﺑﻮﻟﺘﻬﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﺰرﻳﻖ اﭘﻮﻛﺴﻲ ﺑﻪ داﺧﻞ اﻳﻦ ﺳﻮراﺧﻬﺎ، ﻓﺮو ﺑـﺮده ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ. ﭘـﺲ از ﻋﻤـﻞ آورد و در مقاوم سازی تیرها  ﭼﺴﺐ اﻃﺮاف اﻳﻦ ﺑﻮﻟﺖﻫﺎ، ﮔﻴﺮهﻫﺎى ﻓﻮﻻدىﻣﻲدو اﻧﺘﻬﺎى ﻧﻮار ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪه ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد و ﻃﻮل اﺿـﺎﻓﻲ اﻳـﻦ ﻧـﻮار (ﺧـﺎرج از ﺻـﻔﺤﺎت ﺿﺨﻴﻢ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ) ﺑﺮﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲرﺳﺪ.

ﺷﻜﻞ – روش ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻰ در ﺻﻔﺤﻪ FRP

ﺑﻄﻮر ﻛﻠﻲ ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻲ در FRP داراى ﻣﺰﻳﺖﻫﺎﻳﻲ از ﻗﺒﻴﻞ:

1. اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﺨﺘﻲ
2. ﻛﺎﻫﺶ ﻋﺮض و ﺗﻮزﻳﻊ ﺗﺮك
3. ﺑﻬﺒﻮد ﺧﺪﻣﺖﭘﺬﻳﺮى و دوام
4. ﺑﻬﺒﻮد ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ و ﺧﻤﺸﻲ ﻋﻀﻮ (ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺗﺮك ﻧﺨﻮردن ﻣﻘﻄﻊ)
5. اﺟﺘﻨﺎب از ﻣﻮدﻫﺎى ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﺷﻲ از ﭘﻮﺳﺘﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪن در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺗﺮكﻫﺎ و اﻧﺘﻬﺎى ﻻﻳﻪ FRP

اﻓﺰاﻳﺶ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﻘﻄﻊ (ﺗﺎر ﺧﻨﺜﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻏﻴﺮ ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪه ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد)

اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﺎر ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ دو روش ﺑﻴﺎنﻣﻲ ﺷﺪه ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاى ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻧﺘﻬﺎى ﻻﻳﻪ FRP را ﻣﺤﻜﻢ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻪ و ﺑﻌﺪ از اﻳﺠـﺎد ﺟـﺪا ﺷـﺪﮔﻲ، از ﻟﻐﺰش و ﺟﺪا ﺷﺪﮔﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﻻﻳﻪ FRP ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﺷﻜﻞ – ﻣﻨﺤﻨﻰ رﻓﺘﺎر ﺗﻴﺮﻫﺎي ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه و ﻧﺸﺪه ﺗﺤﺖ ﺑﺎرﮔﺬاري ﺧﻤﺸﻰ

در ﻋﻤﻞ، اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻣﺪﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﻛﺎرﺑﺮد آن ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗـﺄﺛﻴﺮ و ﺳﻮدﻣﻨﺪى آن ﺑﺮاى ﺣﻔﻆ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ FRP و ﺑﺘﻦ ﺑﻪ اﺛﺒﺎت ﺑﺮﺳﺪ. در ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﻮارد، ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻮارﻫﺎى U ﺷﻜﻞ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ، اﻣﻜﺎنﻣﻘﺎومﭘﺬﻳﺮ و ﻳﺎ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎزى ﺗﻴﺮﻫﺎى ﺑﺎ ﻋﺮض زﻳﺎد ﻳﺎ داﻟﻬﺎ. در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮاردى ﻻزم اﺳـﺖ راهﻫـﺎى دﻳﮕـﺮى ﺑـﺮاى ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪى ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﺑﺮرﺳﻲ و اﺑﺪاع ﮔﺮدد. ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ راهﻫﺎ، اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻬﺎرﻫﺎى اﻟﻴﺎﻓﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻰ ﺧﺎرﺟﻰ در ﺗﻴﺮ ﺑﺘﻨﻰ

ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﺧﺎرﺟﻲ ﺟﺰ روشﻫﺎى ﻧﻮﻳﻦ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى تیرها ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻛﺎﺑﻞﻫﺎى ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺮاى اﻳﻦ ﻛـﺎر از ﻫﻤـﺎن ﻧﻮع ﻛﺎﺑﻞﻫﺎ و ﻣﻔﺘﻮﻟﻬﺎى ﻣﺘﺪاول در ﻛﺎرﻫﺎى ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻣﻘﺎومﺳﺎزى ﺑﺪﻳﻦ روش ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺿﻌﻲ و ﻳﺎ ﻛﻠﻲ ﺑﺎﺷﺪ. در ﺣﺎﻟﺖ ﻛﻠﻲ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﺳـﺎزه ﻣﻘـﺎوم ﺷـﺪه اﻟﻘـﺎ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺎز ﺗﻮزﻳﻊ ﻧﻴﺮوﻫﺎى داﺧﻠﻲ ﮔﺸﺘﻪ و ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻨﺶﻫﺎ در اﻋﻀﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اوﻟﻴﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻲﺷـﻮﻧﺪ. ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﺣـﺎل ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﺑﺮﺧﻲ دﻳﮕﺮ از اﻋﻀﺎى ﺳﺎزه، ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻨﺶ ﮔﺮدد. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ در اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻴﺶ ﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺎﻳﺪ آﻧﺎﻟﻴﺰ ﺗﻨﺶ در ﺳﺎزه ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزى ﺷﺪه ﺑﻪ دﻗﺖ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.

ﺟﺪا از ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﺎرﻫﺎ، ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﺎﺑﻞﻫﺎى ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﺳﺮى اﻟﻤﺎﻧﻬﺎى اﺿﺎﻓﻲ ﻛﻪ اﻛﺜﺮا ﺷـﺎﻣﻞ اﻧـﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻔـﻲ از ﺳﺨﺖ ﻛﻨﻨﺪهﻫﺎﺳﺖ، ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز اﺳﺖ. اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ وﻳﮋه در ﭘﻴﺶﺗﻨﻴﺪﮔﻲﭘﻴﺶﻣﻮﺿﻌﻲ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد زﻳﺮا ﺗﻨﻴﺪﮔﻲ، ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺟﺪﻳـﺪى ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﻣﺤﻮرى اﺿﺎﻓﻲ در اﻋﻀﺎ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲآورد، از اﻳﻦ رو اﻋﻀﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺼﻮرت ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﺮاى ﺣﻔﻆ ﭘﺎﻳﺪارﻳﺸﺎن ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﻮﻧﺪ